دیدار نماینده آیت الله العظمی سیستانی با مدیران و اساتید بنیاد بین المللی امامت برگزاری دورههای مرکز تخصصی امام شناسی جلسه هماندیشی معاون پرورشی و فرهنگی وزیر آموزشوپرورش با مسئولان دفتر تبلیغات اسلامی و مؤسسات همکار تحلیلی از یادکرد حضرت حمزه (ع) در سنت پیامبر اکرم و اهل بیت (ع) و کارکردهای آن در عصر معصومان واکاوی چرایی همتایی حمزه بن عبد المطلب (س) و جعفر بن ابی طالب (س) در کلام اهل بیت (ع) گونه شناسی ادله نقلی مورد استناد هر امام بر امامت خویش همگامی بهائیت ایران با وهابیت در تخریب قبور ائمّة بقیع (ع) فضیلت بقیع و سیره پیامبر و اهل بیت (علیهم السلام) و صحابه و تابعین در زیارت آن موعود آخرالزّمان در دین هندو
«ولی نعمت» به معنای صاحب نعمت است؛ یعنی کسی که نعمتهای ما از جانب او است. چنانچه از آیاتی مانند آیه 53 سوره نحل و آخرین آیه از سوره ضحی استفاده میشود، «ولی نعمت»، در مرحله اول خدای متعال است که آفریننده تمام نعمتهای مادی و معنوی است. چنانچه امام علی(علیه السلام) میفرماید: «أُوصِیکُمْ عِبادَ اللَّهِ بِتَقْوَى اللَّهِ وَلِیِ النِّعْمَةِ وَ الرَّحْمَةِ خالِقِ الْأَنامِ»؛ بندگان خدا شما را سفارش میکنم به تقوای خدایی که صاحب نعمت و رحمت و آفریننده انسانها است.
چکیده: امامت به معنایی که شیعه بدان معتقد است، اساسی ترین باوری است که موجب امتیاز شیعة امامیه از دیگر فرق اسلامی شده است. امامت به لحاظ عقلی و نقلی محل بحث و بررسی عالمان شیعی بوده است. آنچه در این نوشتار می آید، رویکرد نقلی و تاریخی به اصل امامت، با استفاده از […]