چکیده مقاله عزاداری امام حسین علیه السلام در محضر امامان شیعه (علیهم السلام)
سنّت عزاداری امام حسین علیه السلام از سنّتهای مهم و مؤثر شیعی است که در طول تاریخ دچار تحوّلاتی گردیده است.
برای دستیابی به شیوه های اصیل و دور از خرافات و تحریفات این سنّت مهم، تأسّی به امامان معصوم شیعه علیهمالسلام یکی از بهترین راهها به شمار میآید.
در این مقاله، تلاش شده است در حدّ مقدور، شیوه برگزاری سنّت عزاداری بر امام حسین علیه السلام توسط امامان شیعه علیهمالسلام و
اهدافی که آن بزرگواران از این کار دنبال میکردند، ترسیم گردد.
مقدمه
بی تردید یکی از سنت‌های مهم ،شیعی عزاداری برای شهادت امام حسین علیه السلام امام سوم شیعیان است ،که در عاشورای ۶۱ هـ با وضعیتی دلخراش و بی سابقه همراه با عده ای از خویشان و اصحابش در کربلا به شهادت رسید.
قیام امام حسین الهی چنان تأثیری در استمرار حرکت شیعه داشته که در این باره گفته شده است:
«ان الاسلام ،علوى و التشيّع حسینی؛ اسلام، علوی است و تشیع حسینی»
امام سجاد در سوگ پدر
سوگواری و بزرگداشت شهادت امام حسین و یارانش از همان آغاز و توسط فرزندش علی بن حسین ملقب به امام سجاد و خواهر گرامی‌اش حضرت
زینب و دیگر همراهان آن حضرت که شاهد ماجرا بودند برپا شده است.
امام سجاد با توجه به حاکمیت مطلق و قساوت امویان، که اوج بی رحمی خود را
در حادثه کربلا نشان داده بودند،دوران امامت خود را در انزوای سیاسی به سر برد و از مناقشات سیاسی کناره گیری کرد .
ایشان در جریان رویارویی عبدالله بن زبیر با حکومت اموی دخالت نکرد و حتی در قیام مردم مدینه در واقعۀ «حرّه» بر ضد حکومت یزید، بی طرفی اختیار کرد،و به تقاضای مروان بن حکم، عامل مدینه، پناهندگی همسر و خانواده‌اش را پذیرفت، و آنها را به همراه خانواده خود به ینبع (چشمه سرای نزدیک مدینه، سمت راست کوه رضوی) برد.
این در حالی بود که مروان ابتدا این خواهش را از عبد الله بن عمر کرد ولی او نپذیرفت.
برای دریافت متن کامل مقاله اینجا کلیک کنید
دیگر مقالات بنیاد امامت:
سوگواری و گریستن بر مصائب سیدالشهدا(علیه السلام) از نگاه شیعه و وهابیت
ثبت دیدگاه