چکیده مقاله«خوانش آیت الله العظمی صافی گلپایگانی (ره) از آموزه انتظار فرج»
انتظار آموزه ای وحیانی با خاستگاه روایی است.
مسئله انتظار جزء جدانشدنی مسئله مهدویت و یکی از کلیدواژه های اصلی فهم مذهب و حرکت اساسی، عمومی و اجتماعی به سمت اهداف والای تشیع است.
انتظار فرج همچون منشوری چندضلعی که دارای زاویه های متعددی است، مهم ترین عامل تحرک و پویایی و امید به آینده روشن جهان به شمار می رود؛ همان گونه که می تواند درمانگر دردهای فردی و اجتماعی بشر امروز باشد.
اما مسئله مهم خوانش از انتظار است.
اینکه هدف از طرح انتظار در دستگاه معرفتی امامیه کدام گونه از آن است، هسته اصلی نگاشته پیش رو را شکل می دهد که تلاش می شود با روش تحلیلی پاسخ آن واکاوی شود؛
انتظارِ زمینه ساز رکود، عقب ماندگی و فرار از مسئولیت و تسلیم در برابر زیاده خواهی و ستم و یا انتظارِ عالمانه، قرین با امید، خداباوری و توحیدمحوری، عدالت خواهی، مبارزه با فساد و ظلم، ایثار، تلاش و مجاهدت.
از نگاه آیت الله صافی (ره) مقوله انتظار فرج پویا در دو خوانش جلوه گر می شود که در معنای خاص آن با موضوع ظهور ارتباط کاملی دارد.
مقدمه
آیا عدالت فراگیر نه عدل نسبی و فردی و شخصی بر جهان حاکم خواهد شد؟
یعنی آیا در این جهان روزی برای بشر خواهد آمد که از این ظلمها، ستم ها، تبعیض ها، جنگ ها، نفرت،ها ،کینه ها خونریزیها و استثمارها و لوازم اینها یعنی دروغها، نفاقها، نیرنگ ها و در نهایت از همه مفاسدی که در میان بشر وجود دارد اثری نباشد؟
در این زمینه دو دیدگاه کلان مطرح است: دیدگاه نخست به آیندۀ جهان خوشبین نیست و آن را تاریک می بیند.
با وجود اینکه غیر مسلمانان و پیروان ادیان دیگر میپذیرند که دنیا بر اساس ظلم بنا نشده و عدالت را به صورت کلی انکار نمی کنند اما این فکر در میان آنان وجود دارد که دنیا آن قدر پست ظلمانی و تاریک است که هیچ وقت عدل کلی، صلح و انسانیت واقعی در آن برپا نخواهد شد و روزی نخواهد آمد که افراد بشر به راستی با یکدیگر انسانی زندگی کنند.
حتی گروهی مانند راسل و اینشتاین خوش بینی خودشان را به آینده بشریت از دست داده اند و معتقدند بشریت با گوری که خود برای خود کنده است،
چند گام بیشتر فاصله ندارد و فشار حند دکمه کافی است تا کار یک سره شود.
برای دریافت متن کامل مقاله اینجا کلیک کنید
ثبت دیدگاه