اين دعا پس از نماز صبح روز عيد فطر خوانده مى شود:
أللّهمّ إنّي توجّهت إليك بمحمّد أمامي، و عليّ من خلفي و عن يميني، و أئمّتي عن يساري، أستتر بهم من عذابك، و أتقرّب إليك زلفى لا أجد أحدا أقرب إليك منهم، فهم أئمّتي، فامن بهم خوفي من عقابك و سخطك، و أدخلني برحمتك في عبادك الصّالحين. أصبحت باللّه مؤمنا مخلصا على دين محمّد و سنّته، و على دين عليّ و سنّته، و على دين الأوصيآء و سنّتهم، امنت بسرّهم و علانيتهم، و أرغب إلى اللّه تعالى فيما رغب فيه إليه محمّد و عليّ و الأوصيآء، و أعوذ باللّه من شرّ ما استعاذوا منه، و لا حول و لا قوّة إلاّ باللّه، و لا عزّة و لا منعة و لا سلطان إلاّ للّه الواحد القهّار العزيز الجبّار المتكبّر، توكّلت على اللّه فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اَللّهَ بالِغُ أَمْرِهِ)[۱]. أللّهمّ إنّي اريدك فأردني، و أطلب ما عندك فيسّره لي، و اقض لي حوآئجي.
بارالها؛ به تو روى آوردم به واسطۀ(حضرت) محمّد صلّى اللّه عليه و اله و سلّم كه پيش روى من است، و (حضرت) على عليه السّلام پشت سر و از سمت راست، و امامانم از سمت چپ، گرداگرد خود اين بزرگواران را آورده ام تا خود را به وسيلۀ ايشان از عذابت بپوشانم، و خود را از نظر مرتبه به تو نزديك گردانم، هيچ كسى را كه از نظر رتبه و مقام از ايشان نزديك تر به تو باشند سراغ ندارم. اينان، پيشوايان من اند؛ ترسم از كيفرت و خشمت را به واسطۀ ايشان تبديل به آرامش كن؛ و به رحمتت مرا در زمرۀ بندگان صالح و شايسته ات درآور. صبح كردم درحالى كه ايمان و اخلاص نسبت به پروردگار دارم و بر دين و آيين حضرت محمّد صلّى اللّه عليه و اله و سلّم، و نيز دين و آيين حضرت على عليه السّلام، و بر دين و آيين و روش جانشينان ايشان پايدار و ثابتم؛ به امور پنهان و آشكارشان ايمان دارم، و به چيزهايى كه حضرت محمّد و على عليهما السّلام و جانشينان شان نسبت به پروردگار مشتاق بودند، اشتياق مى ورزم، و از شرّ هرچه ايشان به خدا پناه بردند، من نيز پناه مى برم؛ هيچ توان و جنبشى جز به واسطۀ خداوند نيست؛ هيچ نيرو و بازدارنده اى و قدرتى، جز براى خداى يگانه، چيره، عزّت مند، جبّار و متكبّر نيست. بر خدا توكّل مى كنم؛ «خدا به تنهايى (مرا بس است) ؛ همانا خداوند دستورش و خواستش را به طور كامل انجام مى دهد» . بارالها؛ من قصد و ارادۀ تو كرده ام پس تو نيز مرا اراده كن؛ آن چه نزد تو است جستجو مى كنم، رسيدن به آن را برايم آسان كن؛ حاجت هايم را برآور؛
ص: ۶۷۵
فإنّك قلت في كتابك و قولك الحقّ شَهْرُ رَمَضانَ اَلَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ اَلْقُرْآنُ هُدىً لِلنّاسِ وَ بَيِّناتٍ مِنَ اَلْهُدى وَ اَلْفُرْقانِ[۲]، فعظّمت حرمة شهر رمضان، بما أنزلت فيه من القران، و خصّصته و عظّمته بتصييرك فيه ليلة القدر، فقلت لَيْلَةُ اَلْقَدْرِ خَيْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ* تَنَزَّلُ اَلْمَلائِكَةُ وَ اَلرُّوحُ فِيها بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ كُلِّ أَمْرٍ* سَلامٌ هِيَ حَتّى مَطْلَعِ اَلْفَجْرِ[۳]. أللّهمّ و هذه أيّام شهر رمضان قد انقضت، و لياليه قد تصرّمت، و قد صرت منه يا إلهي إلى ما أنت أعلم به منّي، و أحصى لعدده من عددي، فأسألك يا إلهي بما سألك به عبادك الصّالحون، أن تصلّي على محمّد و على ال محمّد و على أهل بيت محمّد. و أن تتقبّل منّي كلّما تقرّبت به إليك، و تتفضّل عليّ بتضعيف عملي، و قبول تقرّبي و قرباتي، و استجابة دعآئي، وهب لي منك عتق.
تو در كتابت فرموده اى-و گفتارت ثابت و راست است-كه: «ماه رمضان ماهى است كه قرآن در آن فرود آمد، تا مردم را راهنمايى كند، و دليل هايى آشكار براى هدايت و جدايى حق از باطل بياورد» . پس احترام ماه رمضان را بالا بردى؛ چون، قرآن را در آن فروفرستادى، و با قراردادن شب قدر در ماه رمضان، آن را ويژگى و عظمت بخشيدى؛ پس گفتى: «شب قدر، از هزار شب بهتر است؛ فرشتگان، و روح با اجازۀ خداوند، براى هر كارى در شب قدر فرود مى آيند؛ شب قدر، سلام و سلامت است تا طلوع فجر» . بارالها؛ روزهاى ماه رمضان نيز سپرى شدند، و شب هايش نيز تمام شدند؛ خداى من؛ خودت بهتر مى دانى كه من چه كردم، و عدد آن را بهتر مى دانى؛ پس، خدايا؛ از تو چيزهايى را درخواست مى كنم كه بندگان صالحت خواسته اند؛ كه بر محمّد و آل محمّد و اهل بيت محمّد درود پيوسته نثار كنى. و آنچه را وسيلۀ تقرّب خود به درگاهت نمودم از من بپذيرى، و با چند برابر نمودن پاداش اعمالم و پذيرش كارهايى را كه به قصد قربت و رضاى تو انجام دادم، و اجابت دعايم بر من لطف و احسان كنى، و اين بخشش را به من
ص: ۶۷۶
رقبتي من النّار، و منّ عليّ بالفوز بالجنّة و الأمن يوم الخوف من كلّ فزع، و من كلّ هول أعددته ليوم القيامة. أعوذ بحرمة وجهك الكريم، و بحرمة نبيّك و حرمة الصّالحين، أن ينصرم هذا اليوم، و لك قبلي تبعة تريد أن تؤاخذني بها، أو ذنب تريد أن تقايسني به، و تشقيني و تفضحني به، أو خطيئة تريد أن تقايسني بها و تقتصّها منّي لم تغفرها لي، و أسألك بحرمة وجهك الكريم الفعّال لما يريد، الّذي يقول للشّيء كن فيكون، لا إله إلاّ هو. أللّهمّ إنّي أسألك بلا إله إلاّ أنت، إن كنت رضيت عنّي في هذا الشّهر أن تزيدني فيما بقي من عمري رضا، فإن كنت لم ترض عنّي في هذا الشّهر، فمن الآن فارض عنّي السّاعة السّاعة السّاعة، و اجعلني في هذه السّاعة و في هذا المجلس من عتقائك من النّار، و طلقآئك من جهنّم،
بنمائى كه از آتش رهاييم بخشى، و با برخوردارى از بهشت و ايمنى از ترس هاى بزرگ قيامت بر من منّت گذارى، و از تمام هول و هراس هايى كه براى روز قيامتم آماده كرده اى در امانم بدارى. به حرمت وجه كريم و بزرگوارت و به حرمت پيامبرت و به حرمت بندگان شايسته ات پناه مى برم كه امروز بگذرد و هنوز براى تو به عهدۀ من جرمى باشد كه بخواهى مرا به آن مؤاخذه كنى، و گناهى باقى بماند كه بخواهى به خاطر آن مرا عذاب كنى و بدبخت و رسوايم گردانى؛ و اشتباهى باقى باشد كه به خاطر آن قصد قصاص و عذاب مرا داشته باشى و مرا نبخشيده باشى. به واسطۀ احترام ذات بزرگوارت از تو درخواست مى كنم؛ همان كه هرچه بخواهد آن را انجام مى دهد، و اگر به چيزى بگويد: باش، مى شود؛ جز او نيز خدايى نيست. بارالها؛ به واسطۀ اين كه-اعتقاد دارم-جز تو خدايى نيست از تو درخواست مى كنم: اگر در اين ماه از من راضى شده اى، رضايت و خشنوديت را در باقى ماندۀ عمرم نيز افزون فرمايى؛ و اگر در اين ماه مبارك از من خشنود نشده اى، از حالا از من راضى و خشنود شو؛ در همين ساعت، در همين ساعت، در همين ساعت؛ و در اين ساعت و در همين مجلس مرا از آزادشدگان از آتش قرار ده، و از رهاشدگان از جهنّم قرار ده،
ص: ۶۷۷
و سعدآء خلقك بمغفرتك و رحمتك يا أرحم الرّاحمين. أللّهمّ إنّي أسألك بحرمة وجهك الكريم، أن تجعل شهري هذا خير شهر رمضان عبدتك فيه، و صمته لك، و تقرّبت به إليك منذ أسكنتني فيه، أعظمه أجرا، و أتمّه نعمة، و أعمّه عافية، و أوسعه رزقا، و أفضله عتقا من النّار، و أوجبه رحمة، و أعظمه مغفرة، و أكمله رضوانا، و أقربه إلى ما تحبّ و ترضى. أللّهمّ لا تجعله اخر شهر رمضان صمته لك، و ارزقني العود ثمّ العود حتّى ترضى و بعد الرّضا، و حتّى تخرجني من الدّنيا سالما و أنت عنّي راض و أنا لك مرضيّ. أللّهمّ اجعل فيما تقضي و تقدّر من الأمر المحتوم الّذي لا يردّ و لا يبدّل أن تجعلني ممّن تثيب و تسمّي و تقضي له، و تزيد و تحبّ له و ترضى، و أن تكتبني من حجّاج بيتك الحرام في هذا العام، و في كلّ عام،
و از بندگانى كه به واسطۀ آمرزش و رحمتت سعادتمند شدند قرار ده؛ اى مهربان ترين مهربانان. بارالها؛ به احترام آبروى كريمانه ات از تو درخواست مى كنم كه اين ماه را برايم نسبت به ماه رمضان هاى ديگر در دوران عمرم بهترين ماه رمضانى قرار ده كه تو را در آن پرستيده ام، و روزه دارى كرده ام، و به تو تقرّب جسته ام؛ داراى بزرگ ترين پاداش و كامل ترين نعمت، و فراگيرترين عافيت، و فراخ ترين نصيب، و برترين آنان از جهت رهاييم از آتش، و سزاوارترين آن براى رحمت تو، و بزرگ ترين بخشش، و كامل ترين رضوان و خشنودى، و نزديك كننده ترين ماه ها به چيزهايى كه تو دوست دارى و از آن خشنود مى شوى. بارالها؛ اين ماه رمضان را آخرين ماه رمضان من-كه در آن به روزه دارى مى پردازم-قرار مده؛ و آن قدر حضور ماه هاى رمضان بعدى را نصيبم كن تا رضايت تو حاصل شود، و پس از راضى شدنت باز هم مرا در ماه هاى رمضان حاضر فرما؛ تا آن كه مرا از دنيا بدون عيب و آفت خارج كنى در حالتى كه تو از من راضى باشى و من نيز مورد رضايت و خشنوديت باشم. بارالها؛ در آن چه قضا و قدرت به آن تعلّق مى پذيرد؛ و از امور قطعى و حتمى است كه رد نمى شود و تغيير و تبديلى نيز در آن راه نمى يابد؛ مرا از كسانى قرار ده كه ثواب مى گيرند، و مرتبۀ شان بالا مى رود و حاجت شان برآورده مى شود؛ و برايش افزون مى كنى، و دوستش مى دارى و از او خشنود هستى؛ نيز مرا از حاجيان خانه ات در حجّ امسال و سال هاى آينده قرار ده؛
ص: ۶۷۸
المبرور حجّهم، المشكور سعيهم، المغفور ذنوبهم، المتقبّل منهم مناسكهم، المعافين على أسفارهم، المقبلين على نسكهم، المحفوظين في أنفسهم و أموالهم و ذراريهم، و كلّ ما أنعمت به عليهم. أللّهمّ اقلبني من مجلسي هذا، في شهري هذا، في يومي هذا، في ساعتي هذه، مفلحا منجحا مستجابا لي، مغفورا ذنبي، معافا من النّار، و معتقا منها عتقا لا رقّ بعده أبدا، و لا رهبة يا ربّ الأرباب. أللّهمّ إنّي أسألك أن تجعل فيما شئت، و أردت و قضيت و قدّرت و حتمت و أنفذت أن تطيل عمري، و أن تنسئ في أجلي، و أن تقوّي ضعفي، و أن تغني فقري، و أن تجبر فاقتي، و أن ترحم مسكنتي، و أن تعزّ ذلّي، و أن ترفع ضعتي، و أن تغني عائلتي، و أن تؤنس وحشتي، و أن تكثر قلّتي، و أن تدرّ رزقي في عافية و يسر و خفض،
آن دسته اى كه حجّ شان عالى، و تلاش شان مورد سپاسگزارى، و گناهان شان بخشيده شده، و عبادات حجّ شان پذيرفته شده؛ سفرهاى شان با عافيت و سلامتى، و علاقه مند به انجام عبادت هاى مخصوص شان، و در مورد خودشان و داراييشان و بچّه هاى شان و همۀ نعمت هايى كه به آنان داده اى، محفوظ و نگهدارى شده باشند. بارالها؛ مرا از اين جايى كه نشسته ام، و اين ماه، و امروز، و همين ساعت و لحظه؛ رستگار و كامياب، و پاسخ مثبت شنيده و گناه بخشيده، و معاف شده از آتش و آزادگشته از آن به گونه اى كه ديگر هيچ گاه گرفتار نشوم و از آن نيز نترسم، بازگردان؛ اى پروردگار پرورش دهندگان؛ بارالها؛ درخواست من آن است كه در آن چه مورد مشيت و اراده و حكم و تقدير و دستور حتميت است و دستور اجراى آن را داده اى، مقرّر كنى كه زندگانيم طولانى، و مرگم ديررس، و ناتوانيم تبديل به نيرومندى، و نيازمنديم تبديل به ثروت مندى گردد؛ و بيچارگيم جبران، و به بدبختى ام رحم كنى، و خواريم را به عزّت، افتادگيم را به والايى تبديل كنى، و خانواده ام را بى نياز سازى؛ مونس وحشت و تنهاييم باشى و كمبودم را به فزونى و بسيارى برسانى، و نصيب و رزق مرا با عافيت و راحتى و دست يابى آسان و سبكى، به فراوانى به من برسانى.
ص: ۶۷۹
و أن تكفيني ما أهمّني من أمر دنياي و اخرتي، و لا تكلني إلى نفسي فأعجز عنها، و لا إلى النّاس فيرفضوني، و أن تعافيني في ديني و بدني و جسدي و روحي و ولدي و أهلي و أهل مودّتي و إخواني و جيراني من المؤمنين و المؤمنات و المسلمين و المسلمات، الأحيآء منهم و الأموات، و أن تمنّ عليّ بالأمن و الإيمان ما أبقيتني، فإنّك وليّي و مولاي، و ثقتي و رجآئي، و معدن مسألتي، و موضع شكواي، و منتهى رغبتي. فلا تخيّبني في رجآئي يا سيّدي و مولاي، و لا تبطل طمعي و رجآئي، فقد توجّهت إليك بمحمّد و ال محمّد، و قدّمتهم إليك أمامي، و أمام حاجتي و طلبتي، و تضرّعي و مسألتي، فاجعلني بهم وجيها في الدّنيا و الآخرة و من المقرّبين، فإنّك مننت عليّ بمعرفتهم، فاختم لي بهم السّعادة، إنّك على كلّ شيء قدير.
نيز مرا در امور مهمّ دنيا و آخرتم كفايت كرده و بسنده باشى، و مرا به خودم وامگذارى كه در مقابل آن عاجز و ناتوان شوم، و به مردم وامگذارى كه مرا به كنارى بيندازند و طرد كنند؛ و مرا در مورد دينم و بدنم و جسم و روحم و فرزندانم و خانواده و دوستان و برادران و همسايگان مؤمن و مسلمان من -زنده باشند يا مرده-عافيت عطا فرمايى. نيز امنيّت و ايمان را در تمام زندگانيم بر من منّت نهى؛ زيرا، تو ولىّ و سرپرست و صاحب اختيار من، مورد اعتماد و اميد من، محلّ درخواست ها و شكايت من، و آخرين درجۀ آرزوى من هستى. اى آقا و سرور من؛ اميدم را نااميد مكن، و خوش خيالى و اميدواريم را نادرست از آب درمياور؛ زيرا، كه من به واسطۀ محمّد و آل محمّد به تو رو آوردم، و آنان را پيشاپيش خود و حاجت و خواسته ها و گريه و زارى و خواهشم به درگاه تو آوردم؛ پس مرا در دنيا و آخرت، از آبرومندان و مقرّبان درگاهت قرار ده؛ زيرا، تو با شناخت ايشان بر من منّت نهادى؛ پس، سعادت و خوشبختى مرا در آخر كارم به واسطۀ آنان نصيبم گردان؛ راستى تو قدرت بر هرچيزى دارى.
ص: ۶۸۰
اين عبارات، در برخى از روايات، افزون است:
مننت عليّ بهم، فاختم لي بالسّعادة و الأمن و السّلامة و الإيمان و المغفرة و الرّضوان و السّعادة و الحفظ، يا اللّه أنت لكلّ حاجة لنا فصلّ على محمّد و اله، و عافنا و لا تسلّط علينا أحدا من خلقك لا طاقة لنا به، و اكفنا كلّ أمر من امور الدّنيا و الآخرة يا ذا الجلال و الإكرام. صلّ على محمّد و آل محمّد، و ترحّم على محمّد و ال محمّد، و سلّم على محمّد و ال محمّد، كأفضل ما صلّيت و باركت و ترحّمت و سلّمت و تحنّنت على إبراهيم و ال إبراهيم، إنّك حميد مجيد.[۴]
به واسطۀ ايشان بر من منّت نهادى؛ پس پايان كارم را خوشبختى، امنيّت و آرامش، سلامتى، ايمان كامل، بخشش و رضوان خودت، سعادت و نگهبانى از جانب خودت قرار ده. اى خدا؛ تو برآورندۀ تمام خواسته هاى ما هستى؛ پس، بر محمّد و آل او درود پيوسته نثار كن، و ما را عافيت بخش، و هيچ يك از مخلوقاتت را كه توان تحمّلش را نداشته باشيم بر ما مسلّط مفرما؛ و تمام امور دنيا و آخرت ما را كفايت كن؛ اى صاحب شكوه و بزرگوارى؛ بر محمّد و آل محمّد درود فرست، و بر محمّد و آل محمّد ترحّم و مهربانى ويژه نما، و بر محمّد و آل محمّد سلام بفرست؛ مانند برترين صلوات و بركات و رحمت و سلام و درودى كه بر ابراهيم و آل ابراهيم فرستادى؛ راستى، تو ستودۀ شكوه مند هستى.
[۱] . سورۀ طلاق، آيۀ ۳٫
[۲] . سورۀ بقره، آيۀ ۱۸۵٫
[۳] . سورۀ قدر، آيۀ ۳-۵٫
[۴] إقبال الأعمال:۵۸۰٫
ثبت دیدگاه