مقدمه
حضرت حسین بن علی ؛ سید الشهداء (ع) وارث انبیای الهی، چون ابراهیم خلیل،
موسی کلیم و به خصوص پیامبر اسلام (ص) خاتم المرسلین است که رسالت و حرکت و قیام آنان ، بر ضد ظلم و ستم عصیان و
انحراف حق کشی و دین سازی های باطل، تجاوز به حقوق مؤمنان و محرومان و فساد و تباهی در امر پیشوایی جامعه،
به منظور ترویج آیین توحید و تکامل افراد بشر در پرتو «برقراری عدالت» در موارد متعددی از قرآن کریم مطرح گردیده است .
حضرت امام حسین (ع) نیز علاوه بر این که به معارف درخشان قرآنی آگاهی کامل دارد و به سال ۵۸ هجرت در سرزمین منی در
پایان خطابه مفصلی در حضور جمع انبوهی ، انگیزه خویش را ، احیای آثار دین اصلاح در جامعه و برقراری امنیت برای بندگان مظلوم ،
و عمل به سنت و احکام آیین خداوند بیان میدارد .
در همه مراحل قیام الهی خود ، آیه قرآن میخواند و یاران و مخالفان خویش را به این مبانی وحیانی توجه می دهد ،
که در این مقال ، به طور خلاصه، براساس آیاتی از قرآن کریم مواردی را به بررسی می گذاریم :
۱ . نیت خالصانه
جهاد در راه خدا به منظور خاموش کردن شعله آتش افروزی های دشمنان دین خداوند ، یک دستور قرآنی و واجب اجتناب ناپذیر شرعی و عقلی است ، که غیر از پیامبر اسلام (ص) برخی از پیامبران الهی نیز هر کدام به نوعی به عنوان یک رسالت و یک عبادت بزرگ بدان اقدام کرده اند .
اما ، نکته مهم درباره این عبادت (جهاد) چون سایر عبادات ، انگیزه و نیت پاک و خالصانه ، بدون هرگونه غرض مادی و غیر الهی است که
آن را ارزشمند و مقدس ساخته ، به آن رنگ خدایی داده و هویت و نتیجه آن را ابدی می گرداند،
بدین جهت ، قرآن کریم این انگیزه را مورد توجه جدی قرار داده به اهل ایمان توصیه می کند، جز این ، چیزی را در دل نداشته باشند.
درباره «جنگ بدر» یعنی اولین نبرد پیامبر (ص) که ماه رمضان سال دوم هجرت واقع شد.
و آن حضرت با سپاه ۳۱۳ نفری خویش، سپاه نهصد نفری کفر ، به رهبری ابوسفیان را شکست داد.
قرآن کریم ضمن یک سلسله دستورها و فنون رزمی و نظامی، و با توجه به انگیزه های غرورآمیز و هوس آلود سردمداران کفر (مکی) و
به منظور پرهیز از این گونه انگیزه های پوچ و بی مایه ، می فرماید :« ولا تكونوا كالذين خرجوا من ديارهم بطرا ورئاء الناس»
برای دریافت متن کامل مقاله اینجا کلیک کنید
نقد و بررسی برخی ادلة قرآنی مخالفان مشروعیت الهی امامت و حاکمیت دینی
ثبت دیدگاه