در سال ششم هجری امام حسن و امام حسین بیمار می شوند.
پیامبر با جمعی از اصحاب از امام حسن و امام حسين عیادت میکنند و به امیرالمؤمنین امی فرمایند: اگر برای فرزندانت نذری کنی، خداوند آنها را شفا خواهد داد.
امیرالمؤمنین فرمودند: سه روز برای شفای آنها روزه خواهم گرفت حضرت زهرا نیز همان نذر را نیت کردند.
امام حسن و امام حسین و فضه خادمه نیز گفتند: ما هم سه روز روزه خواهیم گرفت چیزی نگذشت که خداوند آنان را شفا داد و آنها شروع به روزه گرفتن کردند.
حضرت علی از یکی از همسایگان مقداری جو قرض گرفتند و حضرت زهرا سلام الله علیها با دست خود یک سوم آن جوها را آرد کردند و
آردها را خمیر کرده و پنج قرص نان پخته و برای افطار در سفره قرار دادند.
هنگام افطار مسکینی در خانه را زد و تقاضای کمک کرد.
آنان یکی پس از دیگری نانهای خود را به مسکین دادند و تنها با آب افطار کردند.
روز دوم حضرت زهرا به یک سوم دیگر از آردها را خمیر کرده و نان پختند.
هنگام افطار یتیمی به در خانه ایشان آمد و تقاضای کمک کرد حضرات نان ها را به یتیم دادند و خود با آب افطار کردند.
روز سوم نیز همان اتفاقات افتاد و هنگام افطار اسیری آمد و همان تقاضا را کرد و آنان تنها غذای خود یعنی همان نان ها را به او دادند و باز با آب افطار نمودند!
پس از آن سه روز یعنی روز ۲۵ ذی الحجة حضرت على همراه با امام حسن و امام حسین
پس از آن سه روز در حالی که آنان از گرسنگی می لرزیدند، خدمت پیامبر رسیدند.(۱)
پیامبر اکرم فرمودند: برای من سخت است که شما را به این حالت ..ببینم . .
آنگاه پیامبر با آنان همراه شده به خانه ایشان رفتند و دیدند حضرت
زهرا سلام الله علیها که چشمانش از گرسنگی فرو رفته بود در محراب عبادت ایستاده است.
پیامبر ایشان را مورد محبت قرار دادند. آنگاه جبرئیل نازل شد و به پیامبر اکرم از طرف خدا با داشتن چنین خاندانی تبریک گفت؛
و آیات سوره «دهـر» (کـه نـام دیگر آن سوره «انسان» و نام سومش سوره «هل أتی» است ) را تقدیم پیامبر اکرم نمود و
برایش قرائت کرد و آنگاه ظرفی پر از غذای بهشتی از آسمان برای ایشان آورده شد و آنها میل کردند.
علامه امینی در الغدیر این حدیث را بـه قـول ۳۴ نفر از علمای معروف اهل سنّت مستند فرموده است!
خدای متعال در این سوره از اهل بیت علیهم السلام بسیار تجلیل و تعریف نموده و از آنان با عنوان ابرار، یعنی خوبان خدا و عباد الله،
یعنی بندگان خالص خدا یاد کرده است و مخالفین ایشان را کافر نامیده و از کار با اخلاص و پرزحمت ایشان بسیار تمجید نموده و همه نعمت های بهشتی و مقامات رفیع آن را به اهل بیت وعده داده است.
همه مفسّرین شیعه و جمع زیادی از مفسرین اهل سنت معترف اند که هجده آیه این سوره مبارکه بلکه
بیشتر آیات آن در مدینه و دربارۀ این واقعه و در حق اهل بیت نازل شده است.
۱-بحارالانوار ج۳۵ص۲۴۲
ثبت دیدگاه