چکیده مقاله«واکاوی منهج میرحامد حسین در نقد و بررسی تواتر احادیث در کتاب عبقات الانوار»
بیشک کتاب «عبقات الانوار»، اثر علامه شهیر میر حامدحسین لکهنوی، به عنوان ردیه ای قویم بر بخش‌هایی زیادی از فصل امامت کتاب «تحفۀ اثنی عشریه»، یکی از آثار ارزشمند کلامی در حوزه امامت پژوهی به شمار می رود و حاوی مطالب ارزشمندی است که پیگیری نظام حاکم بر احتجاجات و استدلال‌های آن، راهگشای محققین در این حوزه خواهد بود.
اتصاف به وصف تواتر، به دلیل حصول نتیجۀ قطعی و علم آور آن، معیاری اساسی در سنجش اعتبار احادیث اعتقادی به شمار می‌آید.
ازاینرو، بررسی روش‌ها و انگیزه‌های نفی صحت و تواتر این احادیث از سوی منکران، و به تبع آن، واکاوی روش‌های صاحب عبقات در دفع این اعتراض ها و شبهات در قالب پیگیری شرایط و موانع تحقق تواتر یک گزاره بر پایۀ آثار اعلام عامه و نیز به کارگیری راهکارهایی جهت اثبات تواتر این روایات، در کتاب فخیم عبقات الانوار محور مباحث این تحقیق را به خود اختصاص داده است.
مقدمه
مباحث کلامی به دلیل تمرکز بر باورها و عقائد دینی همواره محل تأثر از باورها و سلایق و تعصبات و نیز مأمنی برای تحقق مغالطه ها محسوب می شده است.
در طول تاریخ، اختلافاتی اساسی به جهت تمرکز بر برخی منابع معرفتی در حوزه عقاید، بروز و ظهور یافته است؛ اختلافاتی که امروز نیز از گستره آن کاسته نشده است؛ به عنوان نمونه می توان به تمرکز و جمود فرق ظاهری بر ظواهر ادله نقلی و تن دادن به لوازم آن، همچون پذیرش جسمانیت برای خداوند اشاره کرد.
ابن خلدون معتقد است اختلاف برداشت ها از ادله نقلی عامل شکل گیری نحله های مختلف و به تبع آن پایه ریزی علم کلام است.
وی دراین باره می گوید:
پس از چندی در تفاصیل این عقاید اختلاف روی داده و بیشتر انگیزه های این اختلافات، آیات متشابه است و اختلافات مزبور
سبب کشمکش ها و مناظرات و استدلالهایی شده است که جنبه عقلی آنها بیش از نقل است و در نتیجه، علم کلام وضع شده است.
برای دریافت متن کامل مقاله اینجا کلیک کنید
ثبت دیدگاه