همکاری دبیرخانه کنگره بین المللی بزرگداشت علامه میرحامد حسین با عتبه مقدسه عباسیه در انتشار نخستین ترجمه عربی کامل عبقات الانوار دیدار نماینده آیت الله العظمی سیستانی با مدیران و اساتید بنیاد بین المللی امامت پاسخ به پرسش هایی پیرامون امام صادق علیه السلام اقدامات بی بدیل امام صادق علیه السلام در اعتبار بخشی به روایات کاربست «روش تحلیل» در دفاع شیخ صدوق از «حدیث ولایت و حدیث منزلت» نقش بانوان شیعه عصر امام صادق (علیه السلام) در بسط جریان تشیع بررسی چگونگی تقابل ائمه با جریان های غالیانه از آغاز تا دوره امام صادق(علیه السلام) بررسی سندی و تحلیل دلالی روایات امام صادق علیه السلام درباره حضرت ابوطالب در کتاب شریف کافی جایگاه آموزه های امام صادق(علیه السلام) در تعالیم اهل بیت
حضرت مهدی، امام زمان عج الله تعالی فرجه در بیان حق و باطل و انتخاب آن، الگوی خودشان را مادرشان قرار داده و پس از روشنگری حق و باطل اختیار را بر عهده خود افراد قرار می دهند که به دنبال سعادت ابدی رفته یا به دنبال شقاوت.
کتاب فضائل فاطمه زهراء یکی از آثار حاکم نیشابوری است که درباره حضرتش232کلام شامل حدیث (کلام پیامبر) یا خبر( کلام صحابه که آن نیز در نظر اهل تسنن حجت است) را نقل میکند.
در بیان واقعیت های تاریخی، بویژه شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها هیچ گونه کتمان و سانسوری نباید صورت گیرد همان گونه که مقام معظم رهبری با برگزاری مراسم فاطمیه و با بیان حقایق مسلّم تاریخی از سوی سخنرانان و مادحان در محضر ایشان، دیدگاه خویش را روشن نموده اند که نمونه آن در سخنرانی سال های اخیر، با عنوان «خشم مقدس»و بیان نارضایتی حضرت زهرا از خلفا، دیده می شود
حضرت امالبنین(س) سربازی برای ولایت بودند که در کسوت مادری قرار داشتند، این امر را میتوان از منش و رفتار این حضرت در عصر امام علی(ع)، امام حسن(ع) و امام حسین(ع) دریافت که همواره مدافع حریم ولایت بود و در بزنگاههای حساس، با بخشش و ایثار ارزشمندترین داراییهایش، دِین خود را به امام زمان خویش ادا کرد.
در مسئلهٔ شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها، با توجه به حساسیتی که این مسئله دارد، با این حساسیتها هر دو طرف نسبت به نقل، موارد نقل، موارد استنباط، موارد استنباط از منابع اقدام کردهاند و آن حساسیتها باعث شده است که این ماجرای تاریخی، به یک ماجرای کلامی بسیار پرماجرا و پرجنجال تبدیل بشود.
فضائل و مناقب اهل بیت علیهم السلام توسط بسیاری از علمای بنام اهل سنت مانند شافعی و احمد بن حنبل (از امامان چهارگانه اهل سنت) نیز بیان شده است و صرف سرودن شعر در منقب امیرمومنان علیه السلام اثبات کننده تشیع نیست. مولوی عبارات بسیار بلندتری را در مدح خلفای اهل سنت در مثنوی و دیوان شمس به کار برده و بر عقاید شیعیان در مساله امامت و خلافت نیز طعنه زده که اینها حاکی از گرایشات عمیق فکری و مذهبی اوست.
حضرت فاطمه (س) هنگام هجوم عمر بن خطاب به درِ خانه ایشان، مورد صدمات شدیدی واقع شدند به نحوی که فرزند ایشان سقط شد و بر اثر این صدمات، حضرت حدود 3 یا 6 ماه بعد از دنیا رفتند. فاصله زمانی میان وقوع صدمه با زمان وفات هیچ تأثیری در حکم قتل ایشان ندارد و شهیده بودن حضرت فاطمه (س) انکار ناشدنی است.
به یقین هجوم به خانه حضرت زهرا و شکستن حرمت ایشان و آتش زدن خانه قابل انکار نیست ولی جای این پرسش از بزرگان اهل سنت وجود دارد که با وجود این گزارشها چه توجیهی برای رفتار صحابه بعد پیامبر با اهل بیت پیامبر دارند؟؟
بر اساس شیوه رفتاری حضرت صدیقه کبری در عدم بیعت با خلیفه، رسوایی خلیفه در غصب فدک، ناخرسندی حضرت از خلیفه و وصیت بر نماز و تدفین مخفیانه و قبر گمشده، اهل سنت در محذوری قرار می گیرند که یا بر تعصب و باورهای پیشین خود پافشاری کنند یا با روشنگری های حضرت زهرا، پیرامون ناشایستگی مدعیان خلافت، صراط مستقیم را تشخیص دهند و راه درست را برگزینند.
پرسش کلیدی در پاسخ به این شبهه آن است که آیا این خطبه به درستی به امیرمومنان نسبت داده شده است؟ یا فرد دیگری به نام خيثمه قائل آن است؟ برخی مصدر این خطبه را منابع تاریخی اهل سنت از جمله طبری می دانند که سید رضی از آن نقل نموده است.