ممکن است امام حسن علیه السلام با رفراندوم و همه پرسی حکومت را به معاویه سپرده باشد!؟ به راستی چرا چنین مواردی از سیره معصومین تا به الان مطرح نگردیده!؟ آیا حکومت بر خلاف خواست مردم شرعا حرام است؟ به نظر شما حکومت امام معصوم مشروعیتش با انتخاب مردم ثابت می گردد!؟
گوهر معرفت به امام در یکی از روایاتی که هم از نظر لفظی و هم از نظر معنایی متواتر و مورد اتفاق فریقین است، یعنی حدیث «من مات و لم یعرف امام زمانه مات میته جاهلیّة» میتواند به عنوان عیاری برای سنجش میزان صدق و حقانیت رویکردها و مواضع انسان در طول تاریخ به شمار آید.
اصل تقیّه (dissimulation) به عنوان یکی از باورهای اسلامی است که علاوه بر اینکه ادلۀ آن را میتوان از میان آیات و روایات در کتابهای معتبر فریقین ثابت نمود؛ با عقل سلیم نیز سازگار است. موضوعی که با نگرش به همه سویههای آن، بیگمان مصلحتش آشکار میشود.
پيامبر اكرم صلی الله علیه و آله فرمود: «اى على، تو و امامان از فرزندانت بعد از من، حجّت هاى خدا بر خلقش هستيد…پس انکار یکی از شما، با انکار من برابر است و كسى كه يكى از شما را نافرمانى كند، مرا نافرمانى كرده و كسى كه به يكى از شما جفا كند،به تحقيق به من جفا كرده است.»
مجموعه معارف رضوی نشان می دهد جایگاه امامت نسبت به عدالت و انسانیت یک مسئله جدی و اساسی است.
پژوهشگر تاریخ اسلام حجت الاسلام محمد اسماعیلی در تحلیلی در باب دفاع امام حسن مجتبی(ع) از امامت و ولایت به ارایه مباحث علمی تاریخی و تحلیلی پرداخت.
سید علی احمدی مدیرگروه پاسخ به شبهات پژوهشکده امامت در یادداشتی با عنوان فضیلت تراشی برای معاویه در ساخت احادیث صلح امام حسن علیه السلام به تبیین این موضوع پرداخته است.
این مشیت، یک مشیت راهبردی است که در پناه آن، مردم را به مسیری که دلخواه حق تعالی است راهنمایی میکند.
این مجموعه طی چهار مرحله بازبینی و با برگزاری حدود 70 جلسه و در مجموع 3000 نفر ساعت گفتگوهای علمی حاصل شده است.
حجت الاسلام والمسلمین محمدتقی سبحانی در گفت وگو با شفقنا اظهار داشت: سیدالشهدا(ع) از انسان چیزی را اراده می کند که همه معنای دین و همه معنای حیات از درون این کرامت انسانی بیرون می آید.