چکیده مقاله امام هادی و صوفیه:
امامان علیه السلام در طول حیات گران قدرشان همواره با جریانات گوناگون دینی و مذهبی که برخلاف اسلام اصیل بود، مواجه بوده اند.
امام هادی(ع) در طول حیاتشان با جریانات گوناگون فکری و عقیدتی ازجمله غالیان و صوفیان و… درگیر بودند.
امام هادی(ع) با روشنگری های خود همواره می کوشیدند اسلام ناب و اصیل را به همگان معرفی نموده و در این راه متحمل رنج هایی نیز شدند. صوفیان با تبلیغ انزواطلبی و گوشه نشینی به طور خواسته و ناخواسته ضرباتی جبران ناپذیر را به بدنه دین وارد نموده و
دین اسلام را که دینی اجتماعی است و طرفدار مشارکت و حضور فعال در تمامی عرصه های جامعه، در معرض نوعی رکود قراردادند.
اما امام هادی(ع) علی رغم نظارت شدید حکومت جائرانه عباسی و خلفای مستبد آن با آگاهی و بینش اجتماعی خود توانستند تا حد بسیار زیادی ضربات و آسیب های این فرقه را خنثی نموده و اسلام اصیل و ناب را به طالبان آن معرفی نماید.
اگر تلاش ها و روشنگری های امام هادی(ع) در برابر فرقه های منحرف نبود، به طور حتم این فرقه ها در اسلام اصیل رخنه ایجاد می کردند.
در این مقاله سعی شده به سوالات زیر پاسخ داده شود:
۱- افراد و گروه های متصوفه در زمان امام هادی(ع) چه ویژگی هایی داشته اند؟
۲ -خطرات و انحرافات جریان متصوفه در چه زمینه هایی بودند؟
۳ -نحوه برخورد امام هادی(ع) با صوفیان چگونه بوده است؟
مقدمه
دوران امام هادی(ع) دوران اوج پیدایی مکتب های گوناگون عقیدتی بوده است.
ظهور آرا و نظریه های گوناگون عقیدتی، آشفتگی در اوضاع فرهنگی و اجتماعی را سبب شد و حاصل این آشفتگی، پیدایش گروه های گوناگونی چون غلات، واقفيه مجسمه و صوفیه و… بود.
عباسیان نیز به این آشفتگی فرهنگی برای دست یابی به اهداف خود دامن می زدند.
عباسیان تلاش می نمودند از فرآیند این مسئله به عنوان حربه ای برای تضعیف مبانی فکری و اعتقادی مسلمانان بهره برداری کنند.
گردانندگان و نظریه پردازان این حرکتها را مشتی عناصر فریب خورده، فرصت طلب و سودجو تشکیل میداد که با نمایاندن چهره ای ،زاهد عارف و خداپرست مردم را گمراه می کردند.
تیزبینی امام در شناخت خط توطئه و استحاله ،فرهنگی، نقشه های دین ستیزانه آنان را آشکار می ساخت.
یکی از پردامنه ترین تلاشهای امام رویارویی با گروه های منحرف عقیدتی از جمله صوفیه در قالبهای گوناگون بود.
دوره امامت حضرت هادی (ع) در زمان چند تن از خلفای غاصب عباسی بود.
در زمان خلفای قبل از متوکل، ایشان در مدینه بودند که فعالیتهای مختلفی از جمله ارتباط با شیعیان و مطلع کردن آنها از جریانات سیاسی را انجام میدادند امام هادی(ع) به دستور متوکل به
سامرا تبعید شدند.
به دلیل خفقان شدید حکومت امام (ع) با رعایت مسائل سیاسی و امنیتی، حاق علومها انسان و
به وسیله نظام وکالت با شیعیان ،عراق ،یمن مصر و نواحی دیگر به خوبی ارتباط داشت و
هر زمانی که یکی از وکلای آن حضرت دستگیر می شد، امام هادی(ع) به جای وی شخص دیگری را معین می کردند.
در این زمان آن حضرت (ع) در فرصت های مختلف بعد سیاسی امامت خویش (یعنی حق حاکمیت را در مقابل اقشار مختلف جامعه از شخص خلیفه گرفته تا دولت مردان و مردم و حتی پیروان ادیان دیگر بیان می کردند زیارت جامعه کبیره و یا توجه دادن مردم به زیارت امام (ع) را
می توان از دیگر اقدامات سیاسی امام هادی (ع) به شمار آورد.
برای دریافت متن کامل مقاله اینجا کلیک کنید
دیگر مقالات بنیاد امامت:
ثبت دیدگاه