چکیده مقاله« چگونگی زمینه‌سازی غیبت در مکاتبات امام حسن عسکری (علیه‌السلام)»
یکی از مهم‌ترین مسائل تاریخ اسلام، بررسی اقدامات زمینه ساز ائمه اطهار علیهم السلام برای آگاهی مردم از غیبت حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف و پذیرش این مسئله است.
بدیهی است که ائمه سامرا به ویژه امام حسن عسکری علیه السلام درخصوص این مسئله، نقش به سزایی داشته و تحلیل اقدامات ایشان براساس نصوصی که از آن حضرت باقی مانده است، اقدامی مهم و شایسته است.
مسئله اصلی این پژوهش آن است که امام حسن عسکری علیه السلام برای تبیین مسئله غیبت و زمینه سازی آن در جامعه اسلامی از چه روش‌هایی استفاده کرده و چه نوع اقداماتی انجام داده اند.
به همین منظور در این پژوهش با استفاده از روش تحلیل محتوا به عنوان یکی از بهترین روش های تحقیق میان رشته ای برای متن پژوهی، به تحلیل روایات و مکاتبات باقی مانده از آن حضرت پرداخته و تلاش شده است تا به واسطه تجزیه و تحلیل کمّی و کیفی و توصیفی این متون، ابتدا به درکی جامع از ساختار آنها دست یافته و در نهایت کارکرد این متون برای تبیین مسئله غیبت حضرت مهدی عج الله و زمینه سازی آن را کشف و تبیین نمائیم.
آنچه ضرورت این گونه پژوهش ها را نشان می دهد، توجه به نقش تربیتی ائمه اطهار علیهم السلام در جامعه اسلامی و اهمیّت متن پژوهی احادیث به عنوان یکی از مهم ترین منابع دینی جهت شناخت ابعاد مختلف فرهنگی و اجتماعی حوادث تاریخی است.
مقدمه
امام حسن عسکری (۲۳۲ – ۲۶۰ق) یازدهمین امام معصوم و پدر حضرت مهدی سید یعنی آخرین امام شیعیان است. ویژگیها و صفات ایشان همانند پدران بزرگوارشان بود که قله های شرف و فضیلت را پیموده و بر بلندای کمال و عظمت می درخشیدند. آن حضرت به اعتراف همه منابع تاریخی و مورخان و هم عصرانش در کثرت دانش و معارف عقلی و نقلی یگانه عصر بود.
برای دریافت متن کامل مقاله اینجا کلیک کنید
ثبت دیدگاه