چکیده
یکی از مهم‌ترین واژگان قرآن، واژه امر است که درآیات متعددی به خدا نسبت داده شده و بر دو قسم امر تکوینی و امر تشریعی و دارای مصادیقی است.
یکی از مصادیق امر الهی در آیه ۷۳ سوره انبیاء آمده که مسئله مهم (جعل هدایت به امرالهی) را مطرح می‌کند.
جمهور اندیشمندان و مفسران شیعی، منظور از امر در آیه را امر تکوینی و هدایت به امر را هدایت تکوینی، از شئونات امامت و جزء اصول دین می‌دانند.
مفسران و اندیشمندان اهل سنت دیدگاه‌های مختلفی را بیان می‌کنند.
میان نظرگاه‌های شیعه و اهل سنت در این رابطه اشتراک‌ها و اختلاف‌هایی وجود دارد که به دلیل اهمیت مسأله ضروری است مورد بررسی قرار گیرد.
این موضوع به روش تحلیلی ـ توصیفی با مراجعه به منابع معتبر تفسیری و کلامی فریقین و با توجه به مسئله مهم در آیه فوق یعنی جعل امر الهی و هدایت الهی
بررسی قرار گرفته است.
حاصل آنکه شیعه و اهل سنت در معنا و مفهوم امر الهی و هدایت الهی اتفاق‌نظر دارند.
اختلاف اندیشمندان فریقین بر تکوینی یا تشریعی بودن امر و هدایت الهی است.
این مسئله مرتبط با اعتقاد به امامت و جعل الهی آن است.
باآنکه همه فرق اسلامی وجود امام و حاکم اسلامی در جامعه را ضروری دانسته‌اند، در این میان، اندیشمندان اهل سنت،
در معنای امام، نحوۀ انتخاب، وظایف، کارکرد و شئون امام با شیعه اثناعشری اختلاف اساسی دارند.
برای دریافت متن کامل مقاله اینجا کلیک کنید:
از انکار ولایت تکوینی تا شرک دانستن توسل به اهل بیت علیهم السلام
ثبت دیدگاه