نشست علمی-صمیمانه با استاد آیت‌الله حسین غیب غلامی
به همت مرکز تخصصی امام‌شناسی، نشست علمی و صمیمانه‌ای با حضور استاد فرزانه، آیت‌الله حسین غیب غلامی، از پژوهشگران برجسته عرصه کلام امامتی و مدافعان حریم ولایت، برگزار شد. این محفل، محفلی خودمانی اما ژرف و پرتأمل بود که در آن استاد، بی‌پرده از دغدغه‌ها، توصیه‌ها، نقدها و راهکارهای اساسی برای طلاب و محققان این عرصه سخن گفت.
نگاهی به محتوای نشست
شناخت جایگاه طلایی طلاب امامتی
استاد غیب غلامی در آغاز، با نگاهی الهی و آینده‌نگرانه، بر اهمیت درک موقعیت معنوی و تاریخی طلابی که در مسیر امامت‌پژوهی گام برداشته‌اند تأکید کرد. ایشان گفتند:
«اگر کسی بفهمد که در صف مدافعان اهل بیت علیهم‌السلام ایستاده، خود را وقف این مسیر می‌کند و بداند که این خط، خط سلطنت دنیاست و آخرت.»
ایشان تأکید کردند که نوکری در خانه امیرالمؤمنین، بالاتر از هر سلطنتی است و کسانی که جان، عمر و فکر خود را در راه دفاع از ولایت فدا می‌کنند، در زمره بندگان خاص خداوند قرار می‌گیرند.
اهمیت الگوگیری از پیشگامان ولایت‌مدار
استاد نهادینه‌سازی عقاید و انگیزه‌های میرحامد حسین و علامه امینی را بر مطالعه صرف آثار آنان مقدم دانستند:
«پیش از خواندن عبقات باید میرحامد حسین را شناخت و پیش از فهم الغدیر، باید شوق، سوز و غیرت علامه امینی را درک کرد.»
وی این بزرگان را نمونه‌هایی از انسان‌های وارسته‌ای دانست که شبانه‌روز خود را صرف دفاع علمی و عملی از امامت کرده‌اند، بی‌آنکه به مواهب مادی دنیا دل ببندند.
هشدار درباره انحرافات فکری و تحریفات اعتقادی
از بخش‌های مهم سخنان استاد، انتقاد صریح از ورود برخی اندیشه‌های سست و التقاطی به فضای علمی تشیع بود. ایشان نسبت به کسانی که در پوشش تحقیقات علمی، به توجیه و دفاع از دشمنان امیرالمؤمنین علیه‌السلام پرداخته‌اند، هشدار دادند:
«نباید در کتاب‌ها و مقالات، کسانی چون ابوهریره، خالد بن ولید و معاویه به عنوان فقیه و راوی برجسته معرفی شوند. این‌ها سارقین مذهب‌اند، نه مصادر آن.»
آیت الله غیب غلامی از بی‌غیرتی برخی طلاب و پژوهشگران گلایه کرد و خواستار بازگشت به اصول اعتقادی و غیرت علوی در نوشتارها و آثار علمی شد.
نقد ضعف درونی حوزه‌ها و نیاز به اصلاح جدی
استاد غیب غلامی، وضعیت حوزه‌های علمیه را نیازمند یک انقلاب فکری و ساختاری دانست و به مسائلی چون تکرار ملال‌آور دروس، نبود هدف، عدم شناخت زبان روز، و بی‌توجهی به نیازهای جهان اسلام اشاره کرد:
«در حوزه‌ها نباید فقط تکرار شود که تو استصحاب چه می‌گویی و او چه می‌گوید؛ بلکه باید رصد کرد که در اردن و قطر چه می‌گذرد. آن‌ها نرم‌افزار تولید می‌کنند، ما چه کرده‌ایم؟»
ایشان از فعالیت مؤسسات اهل سنت در تولید محتوای رسانه‌ای و کتاب‌های متنوع گفتند و اینکه چطور با هزینه‌های زیاد، چهره‌هایی مانند مغیره بن شعبه را به عنوان “عُظمای اسلام” معرفی می‌کنند، در حالی‌که ما هنوز به شخصیت‌های شیعه به‌درستی نپرداخته‌ایم.
راهکارها و توصیه‌ها برای حرکت مؤثر علمی-تبلیغی
استاد راهکارهای مهمی برای رشد فکری و اعتقادی امامت‌پژوهان ارائه دادند:
•مطالعات شخصی را تعطیل نکنید:
کار در مؤسسات خوب است، اما رشد حقیقی در مطالعات شخصی، تهذیب نفس، و تلاش‌های شبانه‌روزی است.
•برنامه‌ریزی برای تولید آثار کاربردی و روزآمد:
علم باید به‌گونه‌ای باشد که پاسخگوی نیاز مخاطب جهانی امروز باشد، نه فقط بیان محفوظات کلاسیک.
•پرورش غیرت دینی و سوز اعتقادی:
اگر این حرارت نباشد، هیچ نوشتاری ماندگار نخواهد بود.
• توجه به زبان و گفتمان بین‌المللی:
برای حضور در کرسی‌های جهانی و گفتگوی بین‌مذاهب، باید تربیت علمی-زبان‌شناختی داشت.
پاسخ به دغدغه‌ها و پرسش‌ها
در پایان، استاد با حوصله به سؤالات طلاب درباره تطبیق یا تبیین در تحقیق، لزوم کار فردی یا مؤسسه‌ای، و انتخاب رشته‌های علمی پاسخ دادند و توصیه کردند که هر دو بعد تطبیقی و تبیینی با هم دنبال شود، چرا که دفاع از مذهب باید هم عمیق و هم پاسخگو به پرسش‌های روز باشد.
دفاع از امامت و ولایت نه تنها یک وظیفه دینی، بلکه یک ضرورت اجتماعی و فرهنگی است
ثبت دیدگاه