چکیده:
عصمت انبیا از اصول مسلم و قطعی امامیه است، اما ظاهر برخی آیات قرآن که بر معصیت و خطای حضرت آدم دلالت دارد، موجب اشکال و شبهه در اصل عصمت انبیا شده است.
این تحقیق، شبهات عصمت ناظر بر آیات دال بر معصیت و خطای آدم را براساس تحلیل سیدمرتضی و علامه مجلسی بحث و ارزیابی کرده است.
آن دو بزرگوار با توجه به ظواهر برخی آیات، حدود هفت شبهه را بر عصمت آدم و درنهایت عصمت همه انبیا، بررسی کرده و پاسخ گفته اند.
تمامی این شبهات برگرفته از تعبیراتی مانند عصیان، غوایت، ظلم، توبه، لغزش، غفران و مخالفت با نهی الهی است که
در قرآن نسبت به حضرت آدم به کار رفته است.
آنچه از پاسخ سیدمرتضی و علامه مجلسی به دست می آید این است که بر اساس مبانی عقلی و نقلی امامیه
اولاً مفاهیم و تعبیراتی مورد استدلال، معانی و کاربردهای متعدد دارد و تنها دال بر معصیت و گناه نیست.
ثانیاً این مفاهیم از نوع مفاهیم مشکک بوده و نحوه صدقشان بر مصادیق خود یکسان نیستند.
ثالثاً عصیان حضرت آدم مخالفت با امر استحبابی و ترک اولی بوده است و
چهارم اینکه به خاطر ادله قطعی بر عصمت انبیا، از ظواهر نصوص مورد استدلال، دست برداشته می شود.
روش تحقیق، توصیفی، تحلیلی با رویکرد اجتهادی است.
برای دریافت متن کامل مقاله اینجا کلیک کنید
بررسی عوامل و آثار نگاه کلامی علامه مجلسی به برخی از فرق و ادیان با تأکید بر «بحارالانوار»
ثبت دیدگاه