دیدار نماینده آیت الله العظمی سیستانی با مدیران و اساتید بنیاد بین المللی امامت کاربست «روش تحلیل» در دفاع شیخ صدوق از «حدیث ولایت و حدیث منزلت» نقش بانوان شیعه عصر امام صادق (علیه السلام) در بسط جریان تشیع بررسی چگونگی تقابل ائمه با جریان های غالیانه از آغاز تا دوره امام صادق(علیه السلام) بررسی سندی و تحلیل دلالی روایات امام صادق علیه السلام درباره حضرت ابوطالب در کتاب شریف کافی جایگاه آموزه های امام صادق(علیه السلام) در تعالیم اهل بیت مطالعه تحلیلی سبک مناظرات امام صادق (علیه السلام) در اثبات امامت بازخوانی مواضع سیاسی و شیوه مبارزاتی امام صادق(علیه السلام) در برابر بنی امیه در حفظ و حراست فرهنگ شیعی نقد و پاسخ به اعتقادات وهابیون معاصر در مساله تبرک به مقدسات از منظر متکلمان مذاهب اسلامی
امروزه، شبهاتی دربارۀ علم غیب امامان(علیهم السلام) معصوم مطرح شده که مقولهای جدید است و در چند قرن بعد از حیات امامان معصوم(علیهم السلام)، طی فرایندی طولانی و تطور تاریخی مطرح شده است. این مقاله بر آن است که مبانی عقلی و نقلی علم غیب امامان معصوم(علیهم السلام) را مورد بحث و بررسی قرار دهد و بعد از بررسی به این نتیجه رسیده است که علم غیب امامان معصوم(علیهم السلام) ریشه در آیات و روایات معتبر دارد.
این پژوهه با روشی توصیفی تحلیلی میکوشد تا سبک مواجهه ائمه(علیهم السلام) با مدعیان دروغین مهدویت را واکاوی کند. این جستار در پاسخگویی به این پرسش که سبک مواجهه امامان معصوم(علیهم السلام) با مدعیان دروغین مهدویت به چه نحوی بوده، تأکید دارد که سبک مواجهه آنان از سنخ «مدیریت بحران» بوده است؛ بدین معنا که ائمه(علیهم السلام) در مقابله با مدعیان دروغین به دنبال اتخاذ تصمیماتی بودند که به کاهش روند پیدایش مدعیان و به کنترل و دفع آنان بیانجامد.
منابع به حسین بن روح نوبختی (د 326 ق/ 938 م) از وابستگان خاندان نوبختی که در نزد شیعیان امامیه به عنوان نایب سوم امام دوازدهم شناخته شده است کمتر پرداخته و یا به ابعاد شخصیتی او اشاره نکردهاند. مسئلهای که این مقاله به بررسی آن میپردازد این است که آیا در منابع کهن اعم از نوشتههای تاریخی، کلامی و حدیثی شیعه، کتابهای رجال و فرق به نیابت خاص او پرداختهاند یا خیر؟
یکی از مباحثی که امروزه در ایران، به پیروی از بعضی متفکران غربی مطرح می شود، تقدس زدایی از جهان و دین است. از جمله مباحثی که سعی در تقدس زدایی از آن شده است، جایگاه امام است.
«الإفْصاحُ فی الإمامَة» کتابی به زبان عربی در اثبات عقاید شیعه درباره امامت و جانشینی پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) اثر مرحوم شیخ مفید است. بنا بر اشاره مؤلف در ابتدای کتاب، هرآنچه در موضوع امامت ذکر آن لازم بوده در این کتاب آمده است. این موضوع در کتابهای پیشین با این گستردگی بررسی نشده است. مؤلف با استفاده از استدلالهای کلامی به اشکالات پیرامونی موضوع امامت و آراء مختلف فرقههای اسلامی مانند معتزلی ها، حشویهها و خوارج جواب داده است.
تَفضیلُ أمیرالمؤمنین(علیه السلام) کتابی به زبان عربی اثر مرحوم شیخ مفید (درگذشت ۴۱۳ق) است. موضوع کتاب درباره فضایل حضرت علی(علیه السلام) و اثبات برتری آن حضرت است. شیخ مفید در این اثر با استناد به احادیث شیعه و سنی، فضائل امام علی(علیه السلام) بر همه پیامبران جز پیامبر اسلام را به اثبات رسانده است. این اثر به زبان فارسی نیز ترجمه شده است.
«ولی نعمت» به معنای صاحب نعمت است؛ یعنی کسی که نعمتهای ما از جانب او است. چنانچه از آیاتی مانند آیه 53 سوره نحل و آخرین آیه از سوره ضحی استفاده میشود، «ولی نعمت»، در مرحله اول خدای متعال است که آفریننده تمام نعمتهای مادی و معنوی است. چنانچه امام علی(علیه السلام) میفرماید: «أُوصِیکُمْ عِبادَ اللَّهِ بِتَقْوَى اللَّهِ وَلِیِ النِّعْمَةِ وَ الرَّحْمَةِ خالِقِ الْأَنامِ»؛ بندگان خدا شما را سفارش میکنم به تقوای خدایی که صاحب نعمت و رحمت و آفریننده انسانها است.
روایاتی پیرامون ضرورت شناخت امام در منابع روایی فریقین نقل شده است؛ و به عبارتی مورد پذیرش تمام مسلمانان بوده و از چنان تواتری برخوردار است که در اصل آن نمیتوان تردید کرد، با این توضیح که شیعیان آنها را به ضرورت بیعت با امام معصوم(علیه السلام) دانسته، اما برخی از اهلسنت، دایره آنها را گسترش داده و این روایات را شامل افراد غیر معصوم نیز میدانند.
درباره مقصود از حُبّ و بُغض در این روایات، چند احتمال بیان شده است: 1.مراد، دوستی با اهلبیت عصمت و طهارت(علیهم السلام) و دشمنی با دشمنان آنان؛ است. 2.علاوه بر اهلبیت(علیهم السلام)، شامل دیگر مؤمنان نیز میشود. 3.مقصود محبّت اجتماعى است؛ یعنى دین، جز دوستى انسانها با هم نیست.
شایسته است زندگی شخصی رهبر جامعه اسلامی در حد پایینترین مردم باشد، آنها نیز زندگی سادهای داشتهاند. امام على(علیه السلام) در پاسخ به این سؤال که چرا آنحضرت از نعمتهای دنیا کمتر استفاده میکنند، فرمود: «خداوند بر رهبران عادل واجب کرده که زندگى خود را چنان ساده و تنگ بگیرند که تحمل تنگدستی بر فقرا چندان سخت نباشد».