یکی از مظلومیتهای حضرت رسول این است که معمولا به کیفیت شهادت ایشان توجه نمیشود. و معمولا میگویند رحلت حضرت رسول! حال آنکه کتابهای سیره و حدیث مرگ رسول خدا بوسیله سم را تایید کرده اند و آن را با احادیث متواتر ذکر کرده اند
در روزهای اخیر سخنانی درباره رابطه رفراندوم و غصب فدک در فضای مجازی منتشر شد که موجب پدید آمدن برخی ابهامات گشت. در این سخنان بیان شده: «اولین سوءاستفاده از رفراندوم، در غصب فدک بود». هرچند تمرکز اصلی این سخن، بر ماجرای غصب فدک است، اما به نظر میرسد غصب فدک از نگاه گوینده، موضوعیتی نداشته و مراد او غصب خلافت است که به غصب فدک انجامیده است؛
یکی از وقایع بسیار مهم بعد از رسولالله صلی الله و علیه و آله، شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها است که نقطۀ عطف اختلاف بعد از پیامبر صلی الله و علیه و آله بود. علاوه بر اینکه این واقعه، باید درس عبرتی برای امتهای بعدی بشود که بعد از رسولالله صلی الله و علیه و آله چه اتفاقی افتاد که بضعةالرسول سلام الله علیها را با آن وقایعی که شنیدیم، به شهادت رساندند.
ويَوْمَ يَعَضُّ الظَّالِمُ عَلَى يَدَيْهِ يَقُولُ يَا لَيْتَنِي اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِيلًا﴿۲۷﴾ يَا وَيْلَتَى لَيْتَنِي لَمْ أَتَّخِذْ فُلَانًا خَلِيلًا ﴿فرقان:۲۸﴾
حضرتخدیجه در میان زنان پیامبر صاحب امتیازاتی منحصر به فرد است:ایشان تنها همسر دوشیزه و جوان رسولخدا است. سایر زنان پیامبر قبل از ایشان ازدواج کرده (مثل عایشه) و یا در سنین بالا همسر ایشان شدند. (مثل ام سلمه)
واتَّقُوا فِتْنَةً لَا تُصِيبَنَّ الَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْكُمْ خَاصَّةً وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ ﴿انفال:۲۵﴾
در لغتنامه دهخدا، مداخل چشمگیری به امامت و مسائل مرتبط با آن، اختصاص یافته است. پژوهش های نوین اما نشان داده که دهخدا، مداخل مربوط به امامت و اعتقادات شیعی را به درستی و به طور کامل و دقیق تبیین نکرده است. وی به لحاظ روشی به خطا رفته و داده های محتوایِ مداخل را از منابع اهل تسنن برگرفته است...
* الَّذِينَ اسْتَجَابُوا لِلَّهِ وَالرَّسُولِ مِنْ بَعْدِ مَا أَصَابَهُمُ الْقَرْحُ لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا مِنْهُمْ وَاتَّقَوْا أَجْرٌ عَظِيمٌ * الَّذِينَ قَالَ لَهُمُ النَّاسُ إِنَّ النَّاسَ قَدْ جَمَعُوا لَكُمْ فَاخْشَوْهُمْ فَزَادَهُمْ إِيمَانًا وَقَالُوا "حَسْبُنَا اللَّهُ وَنِعْمَ الْوَكِيلُ" *فانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَفَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ وَاتَّبَعُوا رِضْوَانَ اللَّهِ وَاللَّهُ ذُو فَضْلٍ عَظِيمٍ
چندماه است که هرروز و هرشب در شبکههای مختلف صداوسیما «دعای فرج» (متنی که در مفاتیح الجنان آمده) خوانده میشود؛ دعایی که چند عبارت آن [دربهترین حالت] مشکوک به شرک است و با بنیانهای اعتقادی تشیع اعتدالی همخوانی ندارد. چگونه میتوان عبارات «یامحمد و یاعلی یاعلی و یامحمد اکفیانی فانکما کافیان و انصرانی فانکما ناصران» را با آموزهی توحید قابل جمع دانست؟
هیچ گاه واقعیت های تاریک تاریخ، در پس پرده پنهان نمی ماند بلکه با همه کتمان ها و سانسورها، قتل ها و کشتارها و شرایط دشوار تقیه، با روشنگری اهل بیت علیهم السلام به نسل های آینده منتقل می شود و مسیر انتخاب هدایت و گمراهی، برای همگان باز می ماند.