چکیده:
«مكتب سامراء» نامي است كه بر شيوه علمي جمعي از فقها و محدثان اماميه در قرن سيزدهم و چهاردهم اطلاق مي‌شود. اين شيوه علمي كه با هجرت ميرزا محمد حسن شيرازي، از نجف به سامراء شكل گرفت در كنار ويژگي‌هاي فقهي و اصولي، در زمينه باورداشت اصل امامت و مهدويت، ويژگي‌هاي خاص خود را دارد.
نويسنده در اين گفتار مي‌كوشد كه ده تن از بزرگان و مشاهير اين مكتب را شناسانده و ديدگاه‌هاي آنها را در باورداشت و ضرورت ترويج اصل امامت و مهدويت نشان دهد. مبناي اين تحليل‌ها، آثار آن دانشوران يا آثار نوشته شده درباره آنان است. نويسنده در مقدمه، دلايل انتخاب اين جريان و دشواري‌هاي تحقيق خود را بيان كرده و در بخش پاياني نوشته خود، به تحليل محتوايي اين مكتب، از زاويه ديد خود پرداخته است.
جهت دریافت متن کامل مقاله اینجا را کلیک نمایید
ثبت دیدگاه