آیت الله العظمی سیّد دلدارعلی نقوی مشهور به غفرانمآب
اندیشمندی نامدار که صاحب جواهر، مرحوم شیخ محمدحسن نجفی قدّس سرّه، در سرآغاز نامه هایش وی را با این تعابیر توصیف می‌کند:
«علامه فائق و کتاب الله ناطق، خاتم المجتهدین، حجة الله علی العالمین، آیت‌الله‌العظمی… ». مجدّد الشریعة، آیت الله العظمی سیّد دلدارعلی نقوی مشهور به غفرانمآب ، نام آشنای امامت پژوهان و علاقه‌مندان علوم معقول و منقول، زاده سال ۱۱۶۶ق در قریه نصیرآباد هند،
خوشه چین خرمن دانش از محضر بزرگانی چون علامه وحید بهبهانی، میرزامهدی شهرستانی، سيّد علی طباطبائی حائری صاحب ریاض، علامه بحرالعلوم سيّد محمّدمهدی طباطبائی نجفی و کاشف الغطاء تا نیل به درجات عالیه علم و رسیدن به اجتهاد است.
او مؤسس مدرسۀ فقهی-کلامی پر برکت لکهنو و استاد فقیهان و متکلمانی بزرگ در آن دیار بود.
کتابهایی چون« إثارة الأحزان فی مصائب سید شباب اهل الجنان؛ اساس‌الاصول در ردّ فوائد ملا محمدامین استرآبادی؛
منتهی الافکار در اصول فقه، مرآة العقول ملقّب به عماد الاسلام در علم کلام، الشهاب الثاقب در رد صوفیه و چندین اثر در نقد تحفه إثناعشریه، چون الصوارم الالهیات و خاتمته
در رد باب پنجم، حسام الاسلام و سهام الملام در رد باب ششم، إحیاء السنة و إماتة البدعة بطعن الاسنّة در رد باب هشتم، ذوالفقار در رد باب دوازدهم؛
حاشیه بر شرح هدایه ملاصدرا؛ رسالۀ ذهبیه در حکم ظروف طلا و نقره؛ مسکّن القلوب؛ مواعظ حسنیه» برخی از آثار گوناگون به یادگار مانده
از سید دلدارعلی در علوم مختلف دینی از جمله دانش تفسیر، حدیث، کلام، اصول، فقه و …است.
از میان تمام میراث علمی برجای مانده از آن بزرگوار، ردیه‌های وی بر تحفه اثنا عشریه دهلوی و همچنین کتاب کلامی«عماد الاسلام»
-که برخی آن را بزرگترین کتاب کلامی شیعه دانسته‌اند- نقش مهمتری در درخشش او داشته است.
وی در نوزدهم ماه رجب سال ۱۲۳۵هجری قمری، در سن ۶۹سالگی چشم از جهان فروبسته
و ریاست مدرسۀ لکهنو و زعامت شیعه در آن دیار، به فرزند برومندش علامه سید محمد مشهور به سلطان_العلماء منتهی گردید.
ثبت دیدگاه