جمعه, ۱۸ آبان , ۱۴۰۳ Friday, 8 November , 2024 ساعت ×

تازه ها

هشتمین نشست احیاگران فرهنگ امامت با موضوع «نکوداشت آیت‌الله شهید سید محمدتقی موسوی اصفهانی رحمه‌الله صاحب کتاب مکیال‌المکارم» برگزار شد هفدهمین نشست ماه امامت با موضوع «تاریخ امامت؛ چیستی و مسئله شناسی» برگزار ‌گردید. شانزدهمین نشست ماه امامت با موضوع «بازخوانی تحولات امامت پژوهی در یکصد سال حوزه علمیه قم» برگزار شد دوره تربیت مبلغ فاطمی برگزار می‌گردد مجموعه دوره آموزشی تربیت مبلغ فاطمی برگزار می‌گردد دیدار معاون فرهنگی بنیاد بین‌المللی امامت با رئیس اتحادیه طلاب آفریقای جامعة المصطفی العالمیه برگزاری آیین افتتاحیه دوره سطح سه امامت مرکز تخصصی امام شناسی در کرمانشاه دیدار مدیر بنیاد بین المللی امامت با نماینده ولی‌فقیه در لرستان و امام جمعه‌ خرم آباد دیدار معاونین فرهنگی و پژوهش و برخی مدیران بنیاد بین‌المللی امامت با رئیس مجتمع آموزش عالی تاریخ سیره و تمدن اسلامی جامعة المصطفی العالمیه آیین افتتاحیه سال تحصیلی جدید سطح سه در شهرستان گنبد با حضور مسئولین مرکز تخصصی امام شناسی برگزار گردید آیین افتتاحیه آغاز سال تحصیلی جدید مرکز تخصصی امام شناسی برگزار گردید نشست علمی گفتمان امامت و تقریب راهبردها و راهکارها برگزار گردید میرحامد حسین از محدوده جغرافیایی و زمانه خود فراتر عمل کرد رئیس بنیاد بین المللی امامت با متولی شرعی عتبه مقدسه عباسیه دیدار کردند فراخوان دوره تربیت و جذب پژوهشگر منتشر شد پیش نشست همایش بین‌المللی بزرگداشت علامه میرحامد حسین موسوی لکهنوی اردوی دوره تکمیلی امامت و مهدویت در مشهد معرفی دو فصلنامه علمی(الإمامة على ضوء الكتاب والسنة و العقل) اردوی علمی – فرهنگی طلاب و روحانیون منتخب دوره تربیت مربی امامت استان کرمانشاه   دیدار حجت الاسلام والمسلمین سید کمال حسینی ، نماینده جدید جامعة المصطفی در هندوستان با مدیران بنیاد بین المللی امامت دیدار معاون فرهنگی بنیاد بین المللی امامت با نماینده جامعة المصطفی العالمیة در ترکیه آغاز پذیرش رسمی دوره تخصصی سطح سه امامت در استان کرمانشاه دیدار نماینده مرکز پژوهش‌های عتبه علویه، شيخ سمير الخفاجي با مدیران بنیاد بین المللی امامت انتشار بیش از یکصد جلد از آثار مدرسه کلامی – فقهی لکهنو  و تدوین۱۲۰ پایان نامه با موضوع امامت آغاز شد سلسله نشست‌های علمی «امامت و ولایت اهل‌بیت» از منظر مذاهب اسلامی(روز اول) برگزار شد نشست علمی«ضرورت تبیین اندیشه‌های سلفی‌گری ایرانی» برگزار شد حقایق امامت را به مردم بگویید که حق جویان هیچ گاه از حق رویگردان نخواهند بود پیش همایش کنگره بین المللی علامه میرحامد حسین در لبنان برگزار می شود کل نظام جمهوری اسلامی ایران اعم از حوزه ها، دانشگاه ها و آموزش و پرورش، به تلاش علمی و آموزشی و پژوهشی و فرهنگی بنیاد بین المللی امامت نیاز جدی و مبرم دارند. همکاری دبیرخانه کنگره بین المللی بزرگداشت علامه میرحامد حسین با عتبه مقدسه عباسیه در انتشار نخستین ترجمه عربی کامل عبقات الانوار دیدار نماینده آیت الله العظمی سیستانی با مدیران و اساتید بنیاد بین المللی امامت ولایت مداری حضرت زینب علیهاالسلام شخصیت و نقش حضرت زینب سلام الله علیها در قیام امام حسین علیه السلام در منابع اهل سنت واکاوی معیارهای شناخت احادیث جعلی از منظر علامه امینی در الغدیر «مکیال المکارم فی فوائد الدعاء للقائم» معرفی صاحب مکیال‌المکارم سید محمدتقی موسوی اصفهانی جلسه توجیهی مبلغان اعزامی ایام فاطمیه استان فارس در بنیاد بین‌المللی امامت برگزار شد

رسیدن به مقام امامت در سن طفولیت، چگونه قابل توجیه است؟
۰۹ تیر ۱۴۰۱ - ۲۲:۴۲
شناسه : 1668
8
مقاله

بنا به عقیده  ضرورى مذهب شیعه – که مأخوذ از آیات کثیره و روایات نبوى (ص) مى‏باشد – امامت منصبى الهى است. از این رو اگر نصب شخصى به این مقام از سوى خداوند احراز گردد، یک مسلمان بدون چون و چرا – از روى تعبد – باید به فرامین و ولایت او گردن نهد؛ […]

پ
پ

بنا به عقیده  ضرورى مذهب شیعه – که مأخوذ از آیات کثیره و روایات نبوى (ص) مى‏باشد – امامت منصبى الهى است. از این رو اگر نصب شخصى به این مقام از سوى خداوند احراز گردد، یک مسلمان بدون چون و چرا – از روى تعبد – باید به فرامین و ولایت او گردن نهد؛ زیرا خداوند حکیم و متعال “از همه آگاه تر است که رسالت و امامت را به که اعطا نماید“. احراز نصب شخصى به این مقام از سوى خداوند، از راه‏هاى گوناگونى حاصل مى‏شود:

۱ – روایات نبوى

۲ – معرفى و تعیین ایشان از سوى ائمه‏ (ع) و به خصوص امام قبلى

۳ – داشتن شرایط دیگر امامت مثل علم لدّنى، أعلمیت أهل زمانه، عصمت، سلامت و اعتدال جسمى و روحى و روانى و اعجاز ارائه امورى غیر عادى.

شیعیان معاصرِ ائمه ی خردسال؛ یعنى امام جواد (ع) در سن ۸ سالگى و امام هادى (ع) در سن ۹ سالگى و امام مهدى در سن ۵ سالگى، از این امور غافل نبوده و پس از جست و جو و تحقیق فراوان، به یقین کامل به امامت ایشان رسیده و به ولایت و امامت ایشان گردن نهاده‏اند. نسل‏هاى بعد نیز به اسناد تاریخى و تحقیقات ایشان و نصوص مأثوره، اعتماد مى‏نماید. از سوى دیگر، مقام امامت و تأییدات غیبى الهى از ایشان و بروز خوارق عادات توسط این بزرگواران، مانع این است که با سایر افراد عادى قابل قیاس باشند! به علاوه براى یک مسلمان معتقد به قرآن، اعطاء مقامى الهى که برخاسته از حکمت و علم و عنایت خدا است به فردى خردسال، نباید تعجب برانگیز باشد؛ زیرا نبوت حضرات عیسى، یحیى و سلیمان (ع) نیز در خردسالى ثابت گردیده است. از این رو آیات قرآنى دالّ بر اینها، مکرر توسط ائمه ‏(ع) مورد استشهاد واقع شده‏اند.

امامت از دیدگاه شیعه، إعمال ولایت ولى اللَّه بر سایر انسان‏ها است[۱] و به تعبیرى امامت منصبى الهى براى اداره ی دین و دنیاى مردم و هدایت آنها به قله ی سعادت و انسانیت است. از این رو امام (ع) براى مردم قابل شناسایى و انتخاب نیست؛ زیرا علم لدّنى و عصمت باطنى امرى نهانى‏اند که جز خدا کسى از آن آگاه نیست و این دو مهم ترین لوازم ولى اللَّه بودن است.

انسان موحدى که ولایت خداوند بر خویش را پذیرا گردیده، از هر حیث مطیع اوامر و نواهى خداى خویش است. پس در مورد پذیرش ولایت، وُلاتى که از سوى آن ذات اقدس تعیین می گردند، باید کاملاً مطیع و منقاد باشد و به ولایت آنها نیز گردن نهد و از مقایسه ی آنها با دیگران و چون و چراهایى بى پایه اجتناب نماید. شناخت کسانى که به عنوان امام و والى از طرف خدا منصوب اند از چند راه ممکن است:

الف: بررسى سیره و راه و روش ایشان؛

ب: مراجعه به ویژگى‏ ها و علایمى که از سوى اولیا قبلى، در مورد ولى بعدى، ارایه شده ‏اند؛

ج: درخواست معجزه و تفحص از وجود شرایط و لوازم امامت با مراجعه به سیر و تواریخ مى‏توان از احوالات و سیره ی ایشان کسب اطلاع نمود و با مراجعه با منابع روایى مى‏توان به روایاتى که از طریق پیامبر (ص) رسیده، دست یافت و سپس با مراجعه به روایات هر امامى، امام (ع) پس از او را شناسایى کرد. ائمه هدا (ع) در دوران زندگى و حتى پس از شهادتشان در هر دوره‏اى داراى کرایم و معجزاتى مى‏باشند. وقوع این امور خارق العاده براى متوسلان برایشان آن قدر زیاد است که به احصا نیامده است و براى هر جویاى حقیقتى قابل تجربه مى‏باشد.

نتیجه این که، در احراز مقام امامت، سن خاصى شرط نیست، بلوغ روحى و علمى و فکرى لازم براى این امر مى‏تواند، به صورت خدا دادى، از بدو تولد به ایشان اعطا گردد و خود این امر یکى از خوارق عاداتى است که امامت ایشان را اثبات مى‏کند، نه این که مخّل به امامت ایشان باشد.

پیداست که با دید ظاهرى و کوته بین، گردن نهادن بزرگان و علما و پیران و جوانان و…، به ولایت شخصى کم سن و سال، ثقیل مى‏نمایاند و پذیرش این ولایت، به راحتى پذیرش اولیا دیگر که از حیث سن و سال دورانى را گذرانده‏اند، براى مردم عادى یکسان نخواهد بود. معاصران ائمه ی خردسال؛ یعنى امام جواد (ع) که در سن ۸ سالگى به امامت رسیدند و امام هادى (ع) که در سن ۹ سالگى امام شدند و امام مهدى (عج) که در سن ۵ سالگى امام گردیدند، نیز از این امر مستثنى نبوده، و همین سؤال و شبهه را از امام رضا (ع) نموده و توضیح مى‏خواستند. به عنوان نمونه به احادیث ذیل استشهاد مى‏شود:

“از حسن بن جهم روایت شده که گفت: من در حضور حضرت رضا (ع) بودم، حضرت جواد هم که کودکى بود در محضر آن بزرگوار بود. پس از گفت و گوى طولانى حضرت رضا (ع) به من فرمود: “اى حسن! اگر من به تو بگویم این بچه امام تو خواهد بود چه خواهى گفت؟” گفتم: فدایت شوم، شما هر چه بفرمایید من نیز همان را مى‏گویم. امام (ع) فرمود: “درست مى‏گویى”. آنگاه حضرت رضا (ع) کتف حضرت جواد (ع) را باز کرد و رمزى را که نظیر دو انگشت بود، به من نشان داد و فرمود: “نظیر همین رمز، در همین موضع از بدن حضرت موسى بن جعفر (ع) بود.” نیز از محمودى روایت شده که گفت: من در طوس در حضور حضرت رضا (ع) بودم. یکى از یاران آن بزرگوار گفت: اگر حادثه‏اى براى حضرت رخ دهد، امام بعد از آن برگزیده خدا که خواهد بود؟!

حضرت رضا (ع) به وى توجهى کرد و فرمود: “بعد از من باید براى امر امامت به پسرم حضرت جواد (ع) رجوع شود.” وى گفت: سن امام جواد (ع) کم است؟! حضرت رضا (ع) فرمود: “خدا حضرت عیسى بن مریم (ع) را براى مقام پیامبرى برانگیخت، در صورتى که سن آن حضرت (ع)، از امام محمد تقى (ع) کمتر بود.”[۲]

لکن به خاطر دغدغه‏اى که برخى از شیعیان امام رضا (ع) داشته‏اند، على رغم این نصوص به جست و جوى امام بعدى و شناخت او پرداخته‏اند، از این رو “برخى از آنها به دنبال عبداللَّه بن موسى (ع) برادر امام رضا (ع) رفتند، ولى از آنجا که حاضر نبودند بدون دلیل امامت کسى را بپذیرند، جمعى از آنها پیش وى سؤالاتى را مطرح کردند و هنگامى که او را از جواب مسائل خود ناتوان دیدند، وى را ترک کردند”؛[۳] زیرا آنچه اهمیت داشت بروز این وجهه الاهى بود که مى‏بایست در علم و دانش امامان باشد… . از این رو آنان درباره ی تمامى امامان این اصل را رعایت کرده و آنان را در مقابل انواع پرسش‏ها قرار مى‏دادند و تنها موقعى که احساس مى‏کردند آنان به خوبى از عهده ی پاسخ گویى به این سؤالات بر مى‏آیند (با وجود نص بر امامتشان) از طرف شیعیان به عنوان امام معصوم، شناخته مى‏شدند.”[۴] امامان خردسال نیز از این امر مستثنى نبودند، و از طرف بزرگان شیعه مورد تفحض قرار گرفتند و بر توان علمى و انجام کرایم و اعجاز ایشان یقین حاصل کردند.

از سوى دیگر دشمنان ائمه ‏(ع) که همیشه منتظر فرصتى براى کنار زدن ائمه ‏(ع) و پراکنده کردن شیعیان از اطراف ایشان بودند، بی کار ننشسته و با تشکیل مجامع علمى و… خواستند تا صغر سن این بزرگواران را بهانه کرده و آنها را از صحنه اجتماع به کلى کنار بنهند. لکن هر چه دست و پا زدند، بیشتر خود را رسوا کردند و اعلمیت ایشان بر همه ی علما معاصرشان بیشتر اثبات گردید.[۵]

علاوه بر مطالب فوق بر آشنایان با قرآن و قصص انبیا این امر پنهان نیست که انبیای چندى در صغر سن به مقام نبوت و رسالت، بلکه امامت رسیده‏اند، مثل عیسى[۶] و یحیى (ع)[۷] و… در حالى که اغلب انبیا در سن کهولت ۴۰ سالگى یا بیشتر به این مقامات دست یازیده‏اند.

پس این امر را باید به حکمت و علم الاهی ارجاع داد و در مقام تشخیص به قرائن و ادله و شواهد مراجعه نمود. چنان چه مى‏فرماید: “بگو، پروردگارا! که تو مالک حکومت بر زمین و آسمانى ملک را به هر که بخواهى مى‏دهى و از هر که بخواهى سلب مى‏کنى و هر آن که را بخواهى عزت مى‏بخشى و هر آن که را بخواهى ذلیل مى‏کنى، خیر به دست تو است و هر آنچه از تو صادر شود جز خیر و صلاح بندگانت نیست و تو بر هر کارى توانایى“[۸] و شبهه و جواب به بنى اسرائیل را این گونه تشریح مى‏نماید:”نبى آنها به آنها گفت: همانا خداوند طالوت را مَلِک شما برانگیخته است.” آنها گفتند: او چگونه مَلِک ما است در حالى که ما به پادشاهى (فرماندهى) از او سزاوارتریم؟ و او دارایى وسیعى ندارد! گفت: “خداوند او را بر شما برگزیده و توانایى علمى و جسمى به او عطا نموده و خدا است که مُلکش را به هر که بخواهد مى‏دهد و خدا واسع و عالم است. و نشانه مُلک او ارایه معجزه؛ یعنى آوردن صندوق است.”[۹]

 

منابع براى مطالعه بیشتر:

۱ – فاضل، جواد، معصمومین ۱۴ گانه.

۲ – پیشوایى، مهدى، سیره ی پیشوایان، ص ۵۵۵ – ۵۳۱٫

۳ – نجفى، محمد جواد، ستارگان درخشان، ج ۱۱ و ۱۴، ج ۱۱، ص ۲۵ – ۲۲، ج ۱۴، ص ۶۹ – ۶۷٫

۴ – جمعى از نویسندگان، معارف اسلامى، ج ۲، معارف (نهاد رهبرى در دانشگاه‏ها، ص ۱۲۳ – ۱۲۲٫

۵ – قمى، شیخ عباس، منتهى الامال، ص ۹۵۵ – ۹۴۳٫

۶ – جعفریان، رسول، حیات سیاسى و فکرى، انصاریان، چ ۱۳۸۱، قم، ص ۴۷۳ – ۴۷۲٫

۷ – عاملى، جعفر مرتضى، ترجمه حسینى، سید محمد، زندگانى سیاسى امام جواد (ع)، ص ۱۰۹ – ۶۸٫

 

منابع:

[۱] ر.ک، نمایه: معناى ولایت، سؤال ۱۲۸٫

[۲] نجفى، محمد جواد، ستارگان درخشان، ج ۱۱، (سرگذشت حضرت امام محمد تقى (ع) ، ص ۲۴ – ۲۵).

[۳] جعفریان، رسول، حیات فکرى و سیاسى امامان شیعه (‏ع)، ص ۴۷۳٫

[۴] همان، ص ۴۷۴٫

[۵] ر.ک: شیخ عباس قمى، منتهى الامال، ص ۹۴۳ – ۹۵۵؛ و نیز عاملى، جعفر مرتضى، ترجمه حسینى، سید محمد، زندگانى سیاسى امام جواد (ع)، ص ۶۸ – ۱۰۹٫

[۶] مریم، ۳۴ ، ۲۶

[۷] مریم، ۱۵ ، ۱۲

[۸] آل عمران، ۲۶

[۹] بقره، ۲۴۸ ، ۲۴۷

ثبت دیدگاه

  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.