سیمای امیرالمومنین در قرآن

روز دوم / جزء دوم

ومِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْرِي نَفْسَهُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ وَاللَّهُ رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ ﴿بقره:۲۰۷﴾

ثعلبى مفسر اهل تسنن در تفسير اين آيه به سند خود گوید:
“هنگامى كه پيامبر تصميم گرفت مهاجرت كند، دستور داد على عليه السلام در بستر او بخوابد، در اين هنگام خداوند به “جبرئيل” و “ميكائيل” وحى فرستاد:
« من بين شما برادرى ايجاد كردم و عمر يكى از شما را طولانى‏ تر قرار دادم؛ كدام يك از شما حاضر است ايثار به نفس كند و زندگى ديگرى را بر خود مقدم دارد»
هيچ كدام حاضر نشدند؛ به آنها وحى شد:
« اكنون على عليه السلام در بستر پيغمبر من خوابيده و آماده شده جان خويش را فداى او سازد؛ به زمين برويد و حافظ و نگهبان او باشيد»
هنگامى كه جبرئيل بالاى سر، و ميكائيل پائين پاى على عليه السلام نشسته بودند، جبرئيل مى‏ گفت:
«بخّ بخّ! کیست مثل تو اى پسر ابیطالب خداوند به واسطه تو بر فرشتگان مباهات مى‏ كند»
و در اين هنگام آيه فوق نازل شد.¹

ا—————————
➊ تفسیر ثعلبى، ج۶، ص۴۷۹