روز بیستم /جزء بیستم
جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَيْرٌ مِنْهَا وَهُمْ مِنْ فَزَعٍ يَوْمَئِذٍ آمِنُونَ ﴿۸۹﴾ وَمَنْ جَاءَ بِالسَّيِّئَةِ فَكُبَّتْ وُجُوهُهُمْ فِي النَّارِ هَلْ تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿نمل:۹۰﴾
ترجمه
آنان که کارهای خیر و نیک [به آخرت] بیاورند، پاداشی بهتر از آن دارند، و آنان در آن روز از هول و هراسی بزرگ ایمن‌اند، و آنها که اعمال بدی انجام دهند، به صورت در آتش افکنده می‌شوند؛ آیا جزایی جز آنچه عمل می‌کردید خواهید داشت؟!
امام‌باقر علیه‌السلام فرمود:
ابوعبد الله جدلى بر اميرالمؤمنين علیه‌السلام وارد شد،
اميرالمؤمنين علیه‌السلام فرمود: « اى ابو عبد‌الله! تو را از تفسير قول خداى عز و جل (آیات فوق) آگاه سازم؟»
گفت: “آرى يا اميرالمؤمنين، قربانت گردم”
فرمود: «اين حسنه معرفت ولايت و دوستى ما خانواده است و این سیئه انكار ولايت و بغض ما خانواده است»¹
ا—————————
➊ الكافي (طبعه الإسلامية)، ج۱، ص۱۸۵
ثبت دیدگاه