چکیده مقاله بررسی ضرورت عقلی امامت از دیدگاه امام هادی (علیه السلام):
حضرت با استناد به اجماع امت بر حقانیت قرآن و با ذکر آیه ولایت به عنوان نمونه ای از شواهد قرآنی و شأن نزول آن از کلام اهل سنت، به اثبات حقانیت حدیث ثقلین و امامت می پردازد.
در ادامه، امام(ع) شواهد روایی معروف و مورد اتفاقی چون حدیث غدیر، حدیث منزلت و حدیث وفای به عهد، که دال بر انتصاب علی(ع) به خلافت از سوی نبی مکرم اسلام(ص) است را برگرفته از حدیث ثقلین می داند و بدین وسیله، حقانیت آنها را اثبات می کند؛
به دنبال این مطلب، حضرت با استناد به اینکه فرمایشات اهل بیت:، بیان مصدقاتی به نقل از رسول خدا(ص) است، وجوب اطاعت از فرامین آن بزرگواران را شرط ایمان می شمارد و متعدیان از آن را با استناد به آیه دیگری از قرآن کریم، اهل عناد و گرفتار لعن و عذاب الهی معرفی می کند.
در نهایت، امام (ع) برای تأکید بر این مدعا، به ذکر نظایری دیگر از کلمات رسول خدا(ص) درباره حقیقت و جایگاه علی(ع)می پردازد.
برخی براهین عقلی بر اثبات ضرورت امامت، که از دیدگاه امام هادی(ع) می توان از حدیث ثقلین استنباط کرد، عبارتنداز:
۱٫برهان واسطه فیض؛
۲٫ برهان لطف؛
۳٫ برهان نیاز جامعه به امام؛
۴٫ برهان نیاز شرع به حافظ؛
۵٫ برهان هدایت عمومی؛
۶٫ برهان اتمام حجت؛
۷٫ برهان حب ولایت.
مقدمه
حضرت علی بن محمد ملقب به «هادی» دهمین امام شیعیان است.
از نظر طبرسی و ابن شهر آشوب اجماع شیعیان به امامت امام هادی دلیل محکم و غیر قابل تردیدی بر صحت امامت آن حضرت به شمار می آید (طبرسی، ١٤١٧: ۲/ ۱۱۳؛
عطاردی، ١٤١٠: (۲۰) از میان خلفای عباسی متوکل از همه بیشتر با امام هادی معاصر بود.
متوکل نسبت به علی و خاندانش کینه و عداوت عجیبی داشت و اگر آگاه میشد کسی به آن حضرت علاقه دارد مال او را مصادره می کرد و
خودش را به هلاکت میرساند ابن اثير، ١٣٨٥ ٥٥٧.
بغض او نسبت به اهل بیت به اندازه ای روشن است که در سال ٢٣٦ قمری دستور داد آرامگاه سرور شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین و بناهای اطراف آن را ویران کنند و زمین پیرامون آن کشت شود و نیز در اطراف آن پاسگاه هایی ساخت تا از زیارت آن حضرت جلوگیری کند (ابوالفرج اصفهانی: ٤٧٩).
امام هادی بیشترین دوره زندگی خود را تحت مراقبتهای امنیتی و زیر فشارهای روانی در منزلی در سامرا سپری کرد شریف قرشی، ۱۳۹۰ ۲۵۸)
حضرت هادی با در پیش گرفتن شیوه تقیه و همچنین ادامه روش پدر بزرگوارشان با انتصاب نمایندگانی برای
هر ناحیه دست از تلاش در جهت هدایت و یاری مردم بر نداشت و خدمات شایانی را از خود به یادگار گذاشت.
ایشان کام تشنگان ولایت را با انشاء زیارت جامعه سیراب کرد و با وجود آن همه اختناق و فشار دستگاه خلافت و
به کارگیری تمام نیرو با هدف اطفاء نور اهل بیت ، با اقدامات روشنگرانه خود همیشه فاتح این میدان بود.
امام ، در مباحث کلامی آثاری چون رساله جبر و تفویض را از خود به یادگار گذاشت که در نوع خود بی نظیر است
کلمات حضرت در باب امامت، بـه اقتضای ،زمان بسیار ژرف و مهم است.
به نظر میرسد حضرت در دوران امامت خویش، نسبت به این مسئله، دیدگاه عقلی داشت.
این مقاله به اثبات ضرورت عقلی امامت از دیدگاه امام هادی می پردازد.
البته قبل از ورود به این مبحث، به تاریخچه بحث اش می کنیم و سپس به معناشناسی امامت خواهیم پرداخت.
برای دریافت متن کامل مقاله اینجا کلیک کنید
ثبت دیدگاه