چکیده:
یکی از دلایل متقن و مستند بر امامت و خلافت حضرت امیرالمومنین علیه السلام آیه شریفه مباهله است. در این آیه خدای تعالی به پیامبرش دستور می دهد که مجادله کنندگان با حق را به مباهله فرا خواند تا هردو گروه به همراه فرزندان، زنان و کسانی که به منزله نفس و جان ایشانند در این امر شرکت کنند.
خدای تعالی خطاب به رسول خویش می فرماید: «إن مثل عیسی عند الله کمثل آدم خلقه من تراب ثم قال له کن فیکون» «الحق من ربک فلا تکن من الممترین» «فمن حاجه فیه من بعد ما جاءه من العلم فقل تعالوا ندع ابناءنا و ابناءکم و نساءنا و نساءکم و انفسنا و انفسکم ثم نبتهل فنجعل لعنه الله علی الکاذبین» «إن هذا لهو القصص الحق و ما من إله إلا الله وإن الله لهو العزیز الحکیم» «فإن تولوا فإن الله علیم بالمفسدین».
رسول خدا صلی الله علیه و آله پیرو این دستور الاهی به همراه حسنین علیه السلام به عنوان مصادیق «فرزندانمان»، و صدیقه طاهره علیها السلام، به عنوان مصداق «زنانمان»، و حضرت امیرالمومنین علیه السلام ، به عنوان مصداق «جانمان»، برای مباهله با مسیحیان نجران خارج شدند. اما مسیحیان که از راستی ادعای پیامبر اکرم ص آگاه بودند و با دیدن این صحنه بر یقینشان افزوده شده بود، از ترس هلاک، حاضر به مباهله نشدند
جهت مطالعه متن کامل مقاله اینجا را کلیک نمایید
ثبت دیدگاه