پیشوایی معصومان علیهم السلام، به دو دوره تقسیم شده است: دوره حضور و دوره غیبت. هر یک از این دوره ها، دارای ویژگی هایی متمایز از دیگری است. یکی از ویژگی های دوره حضور، فراهم بودن همه زمینه های راهنمایی مردم به سوی حق و دوری از انحرافات و بی راهه ها بوده که در دوره پس از آن، با غیبت امام علیه السلام، زمینه پدیدآمدن و گسترش جریان های انحرافی توسعه یافت.
البته دیری نپایید که بیش تر این جریان های باطل و مدعیان دروغین، به سبب هدایت های ظاهری و باطنی امام غایب، روشنگری های نایبان خاص و تلاش علمای زمان، چون کف روی آب، نابود شده، به تاریخ پیوستند.
این نوشتار در پاسخ به این پرسش است که چه عواملی بر فرایند شکل گیری و اضمحلال انشعابات انحرافی شیعه در غیبت صغرا، تاثیرگذار بوده و چه پیامدهایی داشته اند.
بازخوانی و بررسی سه گروه: عوامل زمینه ساز، ادامه دهنده و انحطاط، و سرانجام پیامدها؛ این پژوهش را شکل داده است.
جهت مطالعه متن کامل این مقاله، اینجا کلیک نمایید.
ثبت دیدگاه