چکیده
این نوشتار ادامه مقالات گذشته و تاملی بر چگونگی ارائه معارف مهدوی از سوی امام کاظم و امام رضا علیهم السلام است؛
بیاناتی که با توجه به اهداف کلی دعوت دینی مخاطرات و نیازهای عصر ثبات و اقتدار عباسیان نزدیک شدن عصر غیبت و
ظهور گروه منحرف واقفیه شکل گرفته است.
بررسی محورهای مورد تاکید در این بیانات و تامل در نسبت آنها با اهداف کلی و نیازهای هر عصر می‌تواند از یک سو طرحی کلان نشان دهد که
در این شکل از تعلیم و تربیت تعقیب شده است و از سوی دیگر تاثیر تربیتی و اخلاقی هر یک از آموزه‌های مهدوی را نمایان‌تر کند.
این پژوهش بر تحلیل محتوایی روایات صادره از امامان علیهم السلام تکیه دارد و تلاش می‌کند با توجه به
شرایط عصر صدور آثار آموزه های مهدوی بر شیعیان را معلوم می کند ؛
از این رو با تعیین محورهای مورد توجه در سخنان آن دو امام همراه با ارائه نمونه ای از آن و تامل در
نسبت این سخنان با شرایط مخاطبان به حکمت و جهت طرح هر یک از آموزه ها دست یابد.
ابن نوشتار روشن گر این سخن است که تعلیم آموزه های مهدوی در این برهه از تاریخ ائمه علیهم السلام افزون بر
ارائه معارف مهدوی و آخرالزمانی به نکاتی مهم در تربیت مخاطبان توجه دارد و نوعی زمینه سازی برای رهایی از آفات
بحث مهدویت و مصون سازی از انحرافات در عصر امام کاظم و امام رضا علیهم السلام را دنبال می کند.
برای دریافت متن کامل مقاله اینجا کلیک کنید
جُستاری در آسیب شناسی چالش های آغاز امامت امام کاظم علیه السلام
ثبت دیدگاه