روز بیست وهشتم /جزء بیست وهشتم
ويُؤْثِرُونَ عَلَى أَنْفُسِهِمْ وَلَوْ كَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ وَمَنْ يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ﴿حشر:۹﴾
ترجمه:
و هر چند در خودشان احتياجى مبرم باشد، آنها را بر خودشان مقدّم میدارند. و کسانی که از خسّت نفس خود مصون مانند، ايشان رستگارانند.
ابوهريره حكايت می‌کند:
“در اوايل شب مردى به حضور نبى صلى‌اللَّه‌عليه‌وآله رسيد و از گرسنگى شكوه و ناله مىكرد،
رسول‌اللَّه صلى‌اللَّه‌عليه‌وآله به خانه همسرانش پيغام فرستاد، گفتند: جز آب چيز ديگرى در خانه نيست.
رسول اللَّه صلى اللَّه عليه و آله در تاريكى صداى پايى را شنيد و پرسيد: «كيست؟»
على عليه‌السّلام فرمود: «من هستم يا رسول اللَّه!»
على عليه‌السّلام چون از ماجرا خبردار شد به خانه رفت و از فاطمه عليهاالسّلام پرسيد: «آيا در خانه چيزى هست؟»
فاطمه عليهاالسّلام فرمود: «فقط غذاى كودكان موجود است، ولى ميهمان گرسنه را ترجيح مىدهم.»
على عليه‌السّلام فرمود: «پس كودكان را بخوابان تا تقاضاى غذا نكنند، من هم چراغ را خاموش مىكنم تا ميهمان خجالت نكشد.»
و آنان از ميهمان اين چنين پذيرايى كردند؛
چون صبح فرا رسيد، خداى سبحان آيه شريفه ﴿وَ يُؤْثِرُونَ عَلى أَنْفُسِهِمْ وَ لَوْ كانَ بِهِمْ خَصاصَةٌ﴾ را براى آنان نازل كرد”¹
ا—————————
➊ شواهد التنزيل لقواعد التفضيل، ج۲، ص ۳۳۱
ثبت دیدگاه