چکیده
روایاتی که در اثبات امامت پیشوایان معصوم (علیهم السلام) مورد استناد قرار می‌گیرد، دو گونه است؛ نخست: روایاتی که به صراحت دلالت بر امامت و سرپرستی دارد و گونه دیگر روایاتی که افضلیت امامان (علیهم السلام) را ثابت کرده سپس اثبات امامت می کند. باورمندان به افضلیت امیرمومنان (علیه السلام) برای ادعای خلافت بلا فصل ایشان، به حدیث «رایت» استناد جسته اند که گزاره مشترک بین نقل ها، این چنین است: «فردا پرچم را به دست کسی می سپارم که خدا و رسول را دوست دارد و خدا و رسول نیز او را دوست دارند».
نوشتار حاضر، پس از معرفی قائلان به افضلیت، مفهوم آن را در لغت و اصطلاح بررسی نموده است و گونه‌های مختلف آن را گزارش کرده و در دلالت یابی، با توجه به ویژگی های اختصاص یافته، برتری و عصمت امیرمومنان (علیه السلام) و نفی آن از دیگران را نتیجه گرفته است و در نهایت امامت آن حضرت را اثبات نموده است. فرایند حاضر با روش نقلی –کلامی و با رویکردی توصیفی –تحلیلی صورت یافته است.
جهت مطالعه متن کامل مقاله اینجا را کلیک نمایید
ثبت دیدگاه