چکیده:
در میان اندیشمندان شیعه، درباره مفهوم «امامت» نظریات گوناگونی وجود دارد؛
برخی عالمان و
مفسران شیعه، معنای امامت را مقام وجوب اطاعت و دارا شدن حقّ امرونهی دانسته اند و در مقابل،
شماری از اندیشمندان، امامت را نوعی تصرف تکوینی در قلوب بندگان خدا و هدایت و ایصال آنان به
مطلوب شمرده اند.
نگارنده با واکاویِ این دو دیدگاه، نقاط اشتراک و انفصال آنها را بررسی کرده و با
عرضه این دو دیدگاه به قرآن و احادیث معصومان علیهم السلام، چنین نتیجه گرفته است که دیدگاه نخست با
ظواهر ـ و بلکه با نصوص ـ قرآن و روایات، سازگارتر است.
نوشتاری از آیت الله العظمی صافی گلپایگانی (ره) در عظمت خطبه زینبیه علیهاالسلام
نقدی بر کتاب «نگاهی به تاریخ تفکر امامیه از آغاز تا ظهور صفویه»
ثبت دیدگاه